"Normaal hebben virussen geen vat op mij. Ik ben bijna nooit ziek en ik kom nooit bij de dokter. Maar drie maanden geleden werd ik wakker met gezwollen lymfeklieren in mijn hals. Ik had zeer erge keelpijn als ik slikte en ik had koorts. Toch besloot ik te gaan werken. Ik nam paracetamol tegen de koorts en kocht een pakje zuigtabletten. Omdat de koorts niet overging, kreeg ik van een collega een wondergeneesmiddel. Dat haar dokter haar had voorgeschreven. Ze had de bijsluiter niet bewaard, maar ik had nooit gedacht dat het om een antibioticum kon gaan."
"Enkele uren later was mijn gelaat verdubbeld in omvang en had ik overal rode vlekken. Ik moest dringend naar het ziekenhuis. Het wondergeneesmiddel bleek penicilline te bevatten, een stof waar ik allergisch voor ben sinds mijn kinderjaren. Het resultaat was dat ik de nacht op de spoedgevallen heb doorgebracht! De arts die mij behandelde in het ziekenhuis heeft mij uitgelegd dat mijn angina van virale oorsprong was. Ook al zou ik niet allergisch geweest zijn, dan zou een antibioticum nog geen zin hebben gehad! Sindsdien heb ik mijn lesje wel geleerd. Ik vraag nu steeds advies aan mijn arts als ik koorts heb. En ik neem nooit nog een geneesmiddel dat ik niet ken en niet voor mij is voorgeschreven."
Sinds het lanceren van sensibilisatiecampagnes in 2000 is het verbruik van antibiotica in de ambulante praktijk met ongeveer 35% gedaald in België. Tien jaar geleden stond ons land in de top 5 van de grote verbruikers van antibiotica in Europa. Sindsdien is de toestand sterk verbeterd. Maar we moeten inspanningen blijven leveren.
De artsen zijn niet als enige verantwoordelijk. Patiënten denken dat ze door het innemen van antibiotica sneller zullen genezen en het werk kunnen hervatten. In Nederland heeft men een andere logica: de mensen blijven liever enkele dagen thuis rusten dan antibiotica te nemen. Voor artsen is het soms eenvoudiger antibiotica voor te schrijven, dan de tijd te nemen om aan patiënten uit te leggen waarom dat geen zin heeft en zelfs problemen kan geven.
"Ik had al jaren last van chronische keelontstekingen. Mijn KNO-specialist stelde me daarom een amygdalectomie (wegnemen van de keelamandelen) voor. Als zelfstandig...
Vroeger werden er massaal keelamandelen (tonsillen) weggenomen, zonder zich al te veel vragen te stellen. Vandaag is het aantal tonsillectomieën aanzienlijk verminder...
Aangezien de verdoving gebeurt in nuchtere toestand, heeft de patiënt vaak minstens al vijftien uur niets meer gegeten. Het hoeft dus niet te verbazen dat hij na de oper...
Dr. Michiel Costers, coördinator BAPCOC
Paulien, 37 jaar
Chronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen