Ik heb mijn ziekte van Parkinson verborgen gehouden

Alle thema's

Alle Nieuws

Alle getuigenissen

Alle tests

Alle video's

Preventie, Welzijn & Gezondheid

Home Parkinson Getuigenissen Ik heb mijn ziekte van parkinson verborgen gehouden

Parkinson

GETUIGENISSEN

Ik heb mijn ziekte van Parkinson verborgen gehouden

Anne-Marie, 60 jaar.

Hoe gaat iemand die de ziekte van Parkinson heeft om met de blik van de anderen? Anne-Marie heeft bijna 5 jaar gewacht voor ze haar omgeving over haar ziekte vertelde.

Een rijk gevuld beroepsleven

"Voor ik ziek werd, werkte ik op een bureau voor rekrutering van personeel. Ik deed 500 gesprekken per jaar. Die schreef ik achteraf zo goed als volledig uit. Ik schreef dus enorm veel. Op een bepaald ogenblik kreeg ik krampen in mijn hand. Ik werd ook trager. Eerst schreef ik die problemen toe aan vermoeidheid… Ik ben bij verschillende dokters geweest, tot dan de diagnose viel: ik had de ziekte van Parkinson. Ik was 43. Het kwam bij me aan als een bom."

Symptomen die niet opvallen

"Ik heb onmiddellijk een behandeling gevolgd die de symptomen volledig heeft verdoezeld. In het begin sprak ik er met niemand over. Alleen mijn man en mijn moeder wisten ervan. Ik had toen mijn eigen zaak en het was voor mij ondenkbaar dat ik mijn medewerkers of klanten zou vertellen dat ik de ziekte van Parkinson had. Ik was bang dat ze aan mij zouden gaan twijfelen. Ik beefde niet en kon mijn ziekte daardoor een tijd lang verstoppen. Maar geleidelijk aan moest ik mijn werkuren aanpassen en listjes gebruiken om de anderen te misleiden."

Als de ziekte van Parkinson toeslaat

"Maar ik kon de ziekte niet stoppen… De mensen die ik tegenkwam, begonnen door te krijgen dat er iets mis was met me. Eerst bleef het bij kleine opmerkingen. Iemand die verbaasd was toen hij zag dat ik problemen had om munten vast te nemen. Of iemand die me toonde waar de lift was zonder dat ik iets gevraagd had… Daarna zijn de onwillekeurige bewegingen gekomen. Op de duur wou ik het huis niet meer uit."

Het was een hele opluchting toen ik het vertelde!

"Mijn vrienden maakten zich zorgen. Ze zagen wel dat er iets niet klopte. Maar omdat ik er niet vanzelf over begon, durfden ze het onderwerp niet aan te kaarten. Ik heb mijn omgeving pas verteld dat ik ziek was toen ik niet meer kon werken. Dat is nu zo’n 10 jaar geleden. Het was een hele opluchting. Er viel een enorme last van me af. Kort daarna ben ik aan het schilderen gegaan. Het is nu een echte passie. Ik bereid momenteel een tentoonstelling voor."

Deel en print dit artikel