Mijn leven met een parkinsonpatiënt

Alle thema's

Alle Nieuws

Alle getuigenissen

Alle tests

Alle video's

Preventie, Welzijn & Gezondheid

Home Parkinson Getuigenissen Mijn leven met een parkinsonpatiënt

Parkinson

GETUIGENISSEN

Mijn leven met een parkinsonpatiënt

Michèle, 66 jaar

Mijn man lijdt al vijftien jaar aan de ziekte van Parkinson. Hij heeft de neiging om zich te isoleren en zit soms twaalf uur aan een stuk achter zijn computer! Toch weet ik dat hij in wezen altijd dezelfde persoon gebleven is.

Leven met de ziekte van Parkinson

"Vijftien jaar geleden raadpleegden we voor het eerst een neuroloog omdat mijn man bevingen kreeg in zijn voeten. De arts stelde meteen de diagnose: de ziekte van Parkinson. Slecht nieuws dus, al reageerde mijn echtgenoot vrij goed. Hij begon veel interesse te krijgen voor neurologische stoornissen. Ik denk zelfs dat ik me veel meer zorgen maakte dan hij."

Isolement

"De afgelopen jaren is de ziekte een stuk zichtbaarder geworden. Mijn man heeft weliswaar zijn intellectuele kwaliteiten behouden, maar reageert wel veel trager. Hij heeft veel moeite om aan een taak te beginnen, maar vooral om ze af te werken. Zo zit hij soms twaalf uur aan één stuk achter zijn computer! Hij kampt ook met communicatieproblemen: zijn geschrift is onleesbaar geworden en hij praat minder duidelijk. Hij gaat nu naar een logopediste, om beter te leren articuleren en luider te leren spreken. Aangezien hij ook trager spreekt, hebben de mensen de neiging om hem te onderbreken, niet te blijven luisteren of de zinnen af te maken in zijn plaats. Het lijkt wel alsof de wereld te snel draait en niet op hem wacht. Door dat tempoverschil dreigt hij zich te isoleren en terug te plooien op zichzelf."

Tijd voor zichzelf

"Het moeilijkst voor ons als partners, is aanvaarden dat ons leven nooit meer zal zijn zoals vroeger. Zo zijn de rollen binnen onze relatie niet meer dezelfde. Ik moet steeds meer verantwoordelijkheden en beslissingen nemen. Om het vol te houden, moet ik voldoende tijd maken voor mezelf en mag ik niet voortdurend bezig zijn met de ziekte van mijn man, door hulp te aanvaarden en zijn autonomie zo veel mogelijk te respecteren. Toch is hij in wezen dezelfde persoon gebleven, ondanks alle schijn. Hij heeft nog altijd dezelfde kwaliteiten, en heeft ook zijn humor behouden, waardoor we de situatie kunnen relativeren. Ik kies er dan ook bewust voor om met hem te blijven samenleven, in goede en kwade dagen, al betekent dat ook dat ik dag in dag uit geconfronteerd word met zijn ziekte."

Vereniging voor parkinsonpatiënten: www.parkinsonliga.be

Deel en print dit artikel