HIV-AIDS

---

NIEUWS

Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:14

Hiv: risico's op cognitieve stoornissen?

Geheugenstoornissen, concentratiemoeilijkheden, coördinatieproblemen? Een hiv-infectie kan leiden tot cognitieve stoornissen.

De neurologische aandoeningen van hiv

De specialisten zijn al zeer lang op de hoogte van de neurologische aandoeningen die gepaard gaan met hiv. Dit virus is inderdaad neurotroop. Het kan zich met andere woorden verstoppen in het zenuwstelsel en er de hersencellen en ruggenmergcellen infecteren. Hierdoor ontstaan cognitieve stoornissen zoals geheugen- of aandachtsstoornissen. In extreme en zeer zeldzame gevallen, kan deze infectie ook leiden tot andere problemen zoals encefalitis of een hersenontsteking.

Hiv-dementie komt bijna niet meer voor

Hiv-dementie, een vorm van dementie die veel gelijkenissen vertoont met de dementie die veroorzaakt wordt door de ziekte van Alzheimer, is sinds de lancering van de tritherapieën in de jaren 90 zo goed als verdwenen. 'Subtielere' vormen hebben echter hun opwachting gemaakt... "Ik ben vaker verstrooid dan vroeger." "Ik moet een post-it op de koelkast kleven om een afspraak niet te vergeten." "Ik kan me niet op een boek concentreren. Ik zit elders met mijn gedachten." Dit zijn klachten die gepaard gaan met de lichte cognitieve stoornissen waaraan een niet onbelangrijk deel van de seropositieven lijdt. Deze stoornissen hebben geen grote impact op het dagelijkse leven, maar ze zijn wel aanwezig en hinderlijk.

Geen eensgezindheid over de behandeling

Kan men deze stoornissen behandelen? Er is tegenwoordig een discussie aan de gang om te weten of de antiretrovirale behandeling moet aangepast worden om deze stoornissen uit te schakelen. De antiretrovirale middelen penetreren het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) namelijk niet allemaal op dezelfde manier. Welnu, om het virus te bestrijden en replicatie te verhinderen, moet het bestreden worden waar het zich bevindt, dus ook in het zenuwstelsel. Maar niet iedereen is het eens over het vermogen van sommige antiretrovirale middelen om het zenuwstelsel te penetreren.

Welke therapeutische strategie?

De meeste artsen proberen de behandeling te optimaliseren door medicatie voor te schrijven die geacht wordt een goede penetratie te hebben naar het centrale zenuwstelsel. Men stelt af en toe vast dat de toestand van een patiënt verbetert na een wijziging van de behandeling. Is dit echt te danken aan een betere penetratie van de medicatie? Niemand kan dat tot nu toe bevestigen.