Mijn MS raakte ook mijn kinderen

Alle thema's

Alle Nieuws

Alle getuigenissen

Alle tests

Alle video's

Preventie, Welzijn & Gezondheid

Home Multiple sclerose Getuigenissen Mijn ms raakte ook mijn kinderen

Multiple sclerose

GETUIGENISSEN

Mijn MS raakte ook mijn kinderen

Romaine, 55 jaar

Toen Romaine 24 jaar geleden te horen kreeg dat ze multiple sclerose had, stortte haar wereld in elkaar. Maar ook voor haar drie jonge kinderen was het een zware klap. Vandaag vormen ze één blok tegen de ziekte.

Eerste symptomen van MS

“In 1988 kreeg ik te horen dat ik multiple sclerose had. Mijn arts stelde de diagnose na een lumbaalpunctie. Eigenlijk vermoedde ik het al. Want ik had al ongeveer zes maanden last van allerlei symptomen, vooral van evenwichtsstoornissen. Ik dacht dat die uiteindelijk zouden verdwijnen, maar de situatie werd steeds erger.”

Ziekte veranderde ons leven

“Ik heb drie kinderen van respectievelijk 28, 26 en 24 jaar. Mijn derde was net geboren toen de arts MS vaststelde. Ze waren dus nog heel jong en hebben altijd met de ziekte van hun moeder moeten leven. Toen ze oud genoeg waren om de ziekte te begrijpen, heb ik hen alleen verteld dat ik een aandoening had, die voortdurend verergerde. In het begin hoefde ik me nog niet te verplaatsen in een rolstoel, zoals vandaag. Ik bracht hen gewoon naar school en kon nog lopen. Ze zagen dus geen verschil met andere mama’s. Tot mijn ziekte geleidelijk begon te verslechteren. Alledaagse taken als koken, boodschappen doen of hen naar school brengen, kon ik voortaan niet meer uitvoeren.

Helemaal van streek

“Ook al stelden mijn kinderen me heel weinig vragen, toch raakten ze duidelijk van slag door mijn ziekte. Zo bekende mijn jongste zoon me tijdens zijn tienerjaren dat hij zich verantwoordelijk voelde voor mijn MS, omdat de diagnose vlak na de bevalling viel. Ik probeerde hem gerust te stellen en te overtuigen dat zijn geboorte daar niets mee te maken had. Maar ik raadde hem ook aan om een psycholoog te raadplegen, want ik kon de situatie niet meer alleen aan. Gelukkig is zijn schuldgevoel sindsdien verdwenen.”

Als één blok tegen MS

“Vandaag zijn mijn kinderen volwassen en leiden ze hun eigen leven. Ze wonen niet meer thuis, maar brengen me wel nog twee tot drie keer per week een bezoek. Ik heb hun steun namelijk hard nodig. Ze zijn opgegroeid met mijn ziekte en weten dat MS veel aandacht vraagt. Daar heb ik gelukkig geen gebrek aan.”

Deel en print dit artikel