Jean-Paul, 70 jaar
Jean-Paul, vader van tafeltennissers Philippe en Jean-Michel Saive, heeft al 21 jaar de ziekte van Parkinson. Drie jaar geleden onderging hij een hersenoperatie.
Ik kreeg de ziekte van Parkinson in 1990. Natuurlijk was dat een zware schok. Maar ik bleef er altijd tegen strijden. Ik was ooit de tiende beste Belgische tafeltennisser en wou zeker niet stoppen met mijn dagelijkse spelletjes. Mogelijk bleef ik daarom relatief goed in vorm, ondanks mijn de ziekte. Toch was dat na enkele jaren niet meer voldoende. De onverwachte blokkades bleven steeds weer komen. Op een bepaald moment stelde mijn neuroloog voor om een diepe hersenstimulatie uit te voeren. Die techniek is slechts voor enkele patiënten voorbehouden. Zij moeten namelijk aan zeer strenge voorwaarden voldoen. Tijdens een operatie worden elektroden diep in de hersenen ingeplant. Die verminderen de parkinsonsymptomen. Er sluipt wel een adder onder het gras: net zoals bij alle operaties kan de patiënt complicaties oplopen, zoals ontstekingen, hersenbloedingen en verplaatste elektroden.
Ik besloot na een grondige overweging met mijn vrouw en kinderen om de grote stap te zetten. Ik maakte me wel veel zorgen. Vooral het idee dat er zonder verdoving in mijn hersenen zou worden geprutst, maakte me bang. De operatie was zeer indrukwekkend: alles gebeurde onder lokale verdoving, want ik moest antwoorden op vragen van de arts. Enkel op die voorwaarde konden de elektroden op de goede plaats gezet worden. Ik was na enkele uren uitgeput. Het was onmogelijk om nog langer stil te zitten, wat toch een belangrijke vereiste is bij zulke operaties. Uiteindelijk heeft de arts slechts zes elektroden ingeplant, in plaats van de verwachtte tien. De laatste elektrode werd zelfs onder volledige verdoving geplaatst. Daarna sliep ik gedurende drie dagen. Daarvan maakte de chirurg gebruik om de neurostimulator, een besturingsapparaat, aan te brengen onder mijn borstkas.
Tot twee maanden na mijn operatie kon ik bepaalde handelingen bijna niet uitvoeren. Een telefoonnummer draaien was bijvoorbeeld zeer moeilijk. Ook de telefoon correct ophangen kon ik met moeite doen. Gelukkig kwamen die automatismen geleidelijk terug. Ik kon eindelijk genieten van de positieve effecten. En wat voor effecten! Zelfs met zes elektroden in plaats van tien heb ik geen dyskinesie meer en beef ik minder. Ook de perioden met blokkades komen bijna niet meer terug. Ik heb me die operatie nog op geen enkel moment beklaagd. Echt waar, de operatie heeft mijn levenskwaliteit sterk verbeterd.
Deel en print dit artikel
De ziekte van Parkinson is één van de meest voorkomende oorzaken van sialorree. Ongeveer drie op de vier parkinsonpatiënten zouden er last van hebben...Een slikstoornis
De belangrijkste medische uitdaging van de ziekte van Parkinson blijft momenteel de bescherming van de dopaminerge neuronen. Op het ogenbl...Neuroprotectie: een uitdaging
De ziekte van Parkinson wordt gekenmerkt door een geleidelijk verlies van de neuronen die verantwoordelijk zijn voor de productie van...Een nog niet genezende behandeling
Patiënten met neurologische aandoeningen zouden 75 % meer risico lopen dan gezonde personen om betrokken te raken in een verkeersongeval,...Risico duidelijk bewezen
Chronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen