Parkinson

---

NIEUWS

Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:12

Ziekte van Parkinson: sialorree

Sialorree of kwijlen (ongewild speekselverlies uit de mond) komt vaak voor bij de ziekte van Parkinson. De esthetische, medische en/of psychosociale gevolgen zetten stuk voor stuk een domper op het dagelijks leven van de patiënt.

Een slikstoornis

De ziekte van Parkinson is één van de meest voorkomende oorzaken van sialorree. Ongeveer drie op de vier parkinsonpatiënten zouden er last van hebben. Maar in tegenstelling tot wat we zouden kunnen denken, gaat het meestal niet om hypersalivatie (overmatige speekselvloed). Integendeel: parkinsonpatiënten scheiden minder speeksel af dan gemiddeld. Bij de ziekte van Parkinson houdt sialorree meer verband met een slikstoornis, meer bepaald verlies van de automatische slikreflex. De patiënt kan niet meer snel genoeg zijn speeksel inslikken, waardoor hij begint te kwijlen.

De gevolgen van sialorree

Sialorree kan heel wat gevolgen hebben: spraakstoornissen, minder zelfvertrouwen en daardoor sociaal isolement. Medisch gezien kan ze huidirritatie, uitdroging, mondinfecties en een gevoel van verstikking veroorzaken. In ernstige gevallen kan ze leiden tot aspiratiepneumonie: een longontsteking die veroorzaakt wordt doordat er speeksel terechtkomt in de longen (1).

Welke behandeling?

Sialorree kan verlicht worden door inname van anticholinergica. Nadeel is wel dat deze geneesmiddelen ongewenste effecten hebben op het centrale zenuwstelsel, zoals slaperigheid en verwardheid. Een recente studie heeft in dat verband de doeltreffendheid aangetoond van glycopyrolaat, een anticholinergicum dat specifiek zou inwerken op de speekselafscheiding (2). Helaas is dit geneesmiddel niet verkrijgbaar in België. Tot slot zouden ook bepaalde antihypertensiva (bloeddrukverlagers) nuttig zijn, zoals bètablokkers of injecties met botulinetoxine in de speekselklieren. Botulinetoxine wordt trouwens door de American Academy of Neurology aanbevolen om sialorree te behandelen (3).