Inspanningsincontinentie

Stressincontinentie of inspanningsincontinentie is de meest voorkomende vorm van incontinentie (50% van de gevallen). Het wordt gedefinieerd als plots onvrijwillig urineverlies, niet voorafgegaan door de behoefte om te plassen, als gevolg van een toename van de druk in het abdomen die optreedt tijdens een lichamelijke inspanning of activiteit. Vooral hoesten, niezen, lachen, persen, sporten, zware voorwerpen tillen enz. kunnen urineverlies veroorzaken, maar niet noodzakelijk systematisch.^3,4

Wat veroorzaakt inspanningsincontinentie? ^3,4

Er zijn verschillende oorzaken en meestal gaat inspanningsincontinentie gepaard met:

• Verzwakking van de bekkenbodemspieren en/of zwakte van de urethra sfincter. Er zijn verschillende onderliggende oorzaken (bijv. letsel aan de urethra (urinebuis), het nemen van bepaalde geneesmiddelen, bekkenchirurgie of prostaatchirurgie bij mannen, enz.), maar jonge, zeer sportieve vrouwen, zwangere vrouwen en vrouwen die een vaginale bevalling hebben gehad, zijn vatbaarder voor stressincontinentie.
• Neuromusculaire laesies veroorzaakt door bekkenchirurgie.