Urge-incontinentie of aandrangincontinentie

Het gaat hier om ongecontroleerd urineverlies met een variabel volume dat onmiddellijk optreedt na een plotselinge en onbedwingbare behoefte om te plassen. Nycturie (de behoefte om 's nachts op te staan om te plassen) en nachtelijke incontinentie komen vaak voor bij aandrangincontinentie. Het is de meest voorkomende vorm van incontinentie bij ouderen, maar kan ook bij jongere mensen voorkomen.⁵

Wat veroorzaakt urge-incontinentie of aandrangincontinentie? ⁵

Er zijn veel oorzaken voor aandrangincontinentie, die vaak te maken hebben met de blaasspier (detrusor), een gladde spier in de blaaswand. Wanneer deze spier ontspannen is, zorgt hij er voor dat de blaas zich kan vullen. Zodra de blaas vol is, trekt deze spier samen en ontspannen de sluitspieren zich, waardoor plassen mogelijk wordt. Overactiviteit van de detrusor, het niet optimaal functioneren of overgevoeligheid van de blaas zijn de oorzaken van aandrangincontinentie.

• De hyperactiviteit van de detrusor wordt vermoedelijk veroorzaakt door onwillekeurige spiersamentrekkingen tijdens het vollopen van de blaas. Neurologische aandoeningen (bijv. ruggenmergletsel), blaasafwijkingen of veranderingen in de blaasmicrobiota kunnen verantwoordelijk zijn voor de hyperactiviteit van de spier.
• In geval van het slecht functioneren van de detrusor, is er een drukverhoging in de blaas, wat ook leidt tot ongemak en een beperkt vermogen om de blaas te kunnen vullen. Bepaalde medische behandelingen (zoals bestraling van het bekken) of langdurig gebruik van een urinekatheter kunnen dit probleem veroorzaken.
• Ontsteking en/of infectie van de binnenwand van de blaas (het urotheel) kan leiden tot een overactieve blaas, met of zonder aandrang. Een overactieve blaas wordt gekenmerkt door het frequente gevoel van de behoefte om te plassen. Het evenwicht van de microbiota in de urine kan ook een rol spelen.