Depressie: ook bij de verzorgende partner!

Eerder hadden we het al over depressie bij alzheimerpatiënten. Ook de verzorgende partners krijgen er echter heel vaak mee te maken.

Bij elke ziekte is iedereen - familie, verpleegkundigen, artsen, … - vooral begaan met de patiënt. Partner zijn van een alzheimerpatiënt is echter absoluut geen pretje. Omgaan met gedragsstoornissen, stemmingswisselingen, de moeite die de patiënt heeft met dagdagelijkse taken: het is vaak loodzwaar. Sommige patiënten zijn nog in zekere mate zelfredzaam, maar andere moeten permanent in de gaten gehouden worden.

Depressie bij de partner

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat heel wat helpende partners last krijgen van angststoornissen of depressie. Tot voor kort was er daarover slechts weinig geweten, maar recente studies hebben die vaststellingen bevestigd. Eén ervan, een heel recente, bestudeerde een groep van 153 alzheimerpatiënten en volgde hun partner. Daaruit bleek dat bijna 24 % angstig was en 11 % echt depressief. Deze cijfers geven een goed beeld van de omvang van het probleem en van de moeilijke positie waarin de helpende partner zit!

Praktische oplossingen

Dag in dag uit moeten omgaan met alzheimer is een zware last om te dragen. Vandaar dat het zo belangrijk is dat mensen die beslissen om thuis te blijven om voor hun partner te zorgen, hun “werk” goed plannen. Hij (of zij) moet:

elke dag tijd uittrekken voor zichzelf en zich daarbij laten helpen door andere familieleden, buren of vrienden,
overwegen om de patiënt naar een dagcentrum te sturen. Alzheimerpatiënten kunnen namelijk verschillende keren per week terecht in dagcentra, waar ze tal van activiteiten kunnen beoefenen. Op die manier kan de partner op adem komen,
gebruikmaken van structuren als “Baluchon Alzheimer”, waardoor hij of zij op vakantie kan gaan terwijl een thuiszorgster zich om zijn of haar partner bekommert,
ervaringen uitwisselen via patiëntenverenigingen
…

Een depressie moet behandeld worden

Zit u zelf in die situatie en bent u depressief, dan moet u er echt iets aan doen. Praat erover met uw arts. Een behandeling - zo nodig met een antidepressivum - zal u er weer bovenop helpen. Bovendien moet u absoluut oplossingen zoeken om uw batterijen op te laden (zie boven). Zo nodig moet u naar een psychotherapeut stappen; die zal u dan beter leren om te gaan met de ziekte van uw partner en met de bijhorende schuldgevoelens (doe ik wel genoeg, ben ik er voldoende, ik kan mijn partner toch niet in een instelling stoppen, …).

Deel en print dit artikel