Do, re, mi, fa, sol : muziek als therapie

Muziektherapie is even oud als de mensheid. Ze gebruikt klanken, ritmes en de menselijke stem voor therapeutische doeleinden. Bovendien hoeven alzheimerpatiënten geen noot muziek te kennen om er baat bij te hebben. Een woordje uitleg van muziektherapeute Inga Segers.

Muziektherapie: actief of receptief

Afhankelijk van de toestand van de alzheimerpatiënt zal de therapeut(e) kiezen voor een actieve of receptieve aanpak.

Bij actieve muziektherapie bespeelt de patiënt een instrument en/of zingt hij samen met de therapeut(e). Bij receptieve muziektherapie daarentegen is het de bedoeling dat hij luistert naar muziek of zang. "De sessies zijn helemaal niet strak opgevat", licht Inga Segers toe. "Noch de duur, noch het moment noch het thema liggen vooraf vast."

Personen met beginnende alzheimer kunnen zowel actieve als receptieve therapie volgen. Patiënten met vergevorderde alzheimer daarentegen zijn niet langer in staat om actief mee te werken. "In dat geval zal de therapeut proberen om contact te leggen met de patiënt door hem muziek te laten beluisteren uit zijn jeugd en soms ook door geïmproviseerde liedjes te zingen. Hij baseert zich dan op de minste beweging die de patiënt maakt of op elk woord dat hij uitbrengt. Hij noemt hem daarbij ook altijd bij naam, zodat hij zich aangesproken voelt en weer voeling krijgt met de werkelijkheid, met het hier en nu."

Geruststellen en een positief gevoel geven

Muziektherapeuten werken individueel of in groep. De individuele sessies zijn bijvoorbeeld voorbehouden voor de angstigste patiënten. Bij groepssessies is het de bedoeling de groepsdynamiek te verstevigen, zodat de patiënten nadien meer sociale contacten leggen met de andere bewoners van het RVT (rust- en verzorgingstehuis). Het is ook belangrijk om de patiënt gerust te stellen, door te laten zien dat hij wel degelijk nog iets kan. "Muziektherapie heeft niets te maken met instrumenten bespelen: ze vereist helemaal geen muzikale kennis! Patiënten die geen instrument kunnen bespelen en niet goed zijn in zingen, kunnen bijvoorbeeld in hun handen klappen, met hun voeten trappelen, klanken produceren, neuriën… De doelstellingen zijn talrijk: de communicatie herstellen, beter leren bewegen, een positief gevoel krijgen, zich opnieuw een eigen identiteit aanmeten, in het heden leren leven, agressie verminderen, eenzaamheid doorbreken...", vervolgt Inga Segers.

Claudine De Kock

Gezondheidsjournaliste

Deel en print dit artikel