“De link tussen erectiestoornissen en hartziekten is dat de diameter van een bloedvat dat zuurstof naar de hartspier brengt vergelijkbaar is met de diameter van een bloedvat dat zuurstof naar de penis brengt. Als er onvoldoende bloedtoevoer naar de penis is, stelt men dan ook in eerste instantie erectiestoornissen vast. Maar de kans is groot dat er ook een probleem is met de hartspier. Aan de oorsprong van dergelijke symptomen liggen dus problemen met de bloedvaten (atheroomplaques, vernauwingen …), waardoor de doorbloeding van hart en penis vermindert. Er bestaat dus wel degelijk een verband tussen de twee ziektebeelden”, legt dr. Ost uit.

Het verband tussen erectiestoornis en hartziekte werd recent aangetoond in een klinische studie1: een patiënt met een erectiestoornis heeft bijna een verdubbeling van het risico op een hartinfarct, een hartstilstand en sterfte door hartproblemen.
Mannen van 40-50 jaar die met een erectiestoornis bij de uroloog op consultatie komen, krijgen dan ook vaker dan vroeger een metabool onderzoek, bestaande uit een controle van het cholesterolgehalte en de bloedsuikerspiegel. Diabetes, hypercholesterolemie, verhoogde bloeddruk en roken zijn inderdaad de voornaamste oorzaken van vasculaire letsels.
“Bovendien worden ze ook vrij snel doorgestuurd naar de cardioloog voor een fietsproef, waardoor bijvoorbeeld silentieuze ischemie kan worden opgespoord. Dat wil zeggen dat de hartspier te weinig zuurstof krijgt, terwijl de mensen op dat moment nog niet veel herkenbare klachten hebben,” gaat de uroloog verder.

Omdat de meeste mannen de link tussen erectiestoornis en hartziekte helemaal niet maken, is het aan de specialisten zelf, urologen en cardiologen, maar ook aan de huisarts om hiervoor alert te zijn.
Als uit een gesprek met een patiënt met erectiestoornissen blijkt dat hij al pijn op de borst gevoeld heeft, dat hij buiten adem is als hij de trap oploopt of aan sport doet, dan is een onmiddellijke doorverwijzing naar de cardioloog aan de orde.
Omgekeerd zouden cardiologen en ook huisartsen actief moeten vragen naar erectiestoornissen bij hun patiënten. Al bestaat er medicatie voor de bloeddruk die niet bevorderlijk is voor de erecties.

Indien u niet weet dat u een risico op hart- en vaatziekten heeft, blijft het in eerste instantie belangrijk om regelmatig bij de huisarts te gaan om de bloeddruk te laten meten, suiker- en vetspiegels te laten controleren, en zo preventief bloedvatziekten te vermijden. “Dat is zowel goed voor het hart als voor de erecties”, benadrukt dr. Ost.
Indien u al erectiestoornissen hebt, zal de huisarts doorverwijzen naar de uroloog of cardioloog.
Kortom, het is nuttig om over erectiestoornissen te praten met de huisarts – al kunt u dat vervelend vinden. Het kan namelijk een signaal zijn dat er ook op cardiovasculair vlak een probleem in wording is. U voelt het (nog) niet aan uw hart, maar merkt het wel aan uw erecties. Dat is gelukkig niet bij iedereen het geval. Zoals altijd: voorkomen is beter dan genezen!

Een goedaardige prostaatvergroting, ook wel prostaatadenoom genoemd, komt heel veel voor. 22% van de mannen tussen 50 en 59 jaar, en tot 45% van de mannen tussen 70 en 80 jaar hebben er last van (2). Aan de basis van de ziekte ligt een volumevergroting van de prostaat die op de duur gaat drukken op de urinebuis, dat is het kanaal waardoor de urine en het sperma naar buiten stromen. Mannen met een goedaardige prostaatvergroting hebben last van plasproblemen, zoals moeite om te plassen, een minder krachtige urinestraal, frequente plasdrang (ook ‘s nachts) enz.

72% van de patiënten met een erectiestoornis hebben ook plasproblemen als gevolg van een goedaardige prostaatvergroting, terwijl bij mannen zonder erectiestoornis(1) dat maar 37% is.

Meerdere studies tonen een duidelijk verband aan tussen een prostaatadenoom en erectiestoornissen. Het fysiologische proces achter die link is nog niet helemaal duidelijk(3).

Heeft u erectiestoornissen en plasproblemen, aarzel dan niet om er met uw arts over te spreken, er bestaan oplossingen voor!

Erectiestoornissen, een bron van frustratie…

Erectiestoornissen hebben zowel voor mannen als vrouwen een impact op het seksleven. De grootste bron van erectiele dysfunctieproblemen in de slaapkamer, is een penis die niet stijf genoeg is voor penetratie. Dat bevestigt een studie die verschenen is in Journal of Sexual Medicine (1).

Erectie meten: hard, harder, hardst

Het uitgangspunt van de auteurs: de hardheid van de erectie is de conditio sine qua om seksueel tevreden te zijn. Als eerste stap in het onderzoeken van hun hypothese, vroegen de wetenschappers 447 mannen in behandeling voor erectiestoornissen en hun vrouwelijke partners om de hardheid van de penis te bepalen via de Erection Hardness Score (EHS). Deze score wordt bepaald door middel van de volgende vier schalen:

1 = de penis is groter, maar niet hard

2 = de penis is hard, maar niet hard genoeg voor penetratie

3 = de penis is hard genoeg voor penetratie, maar niet volledig hard

4 = de penis is volledig hard.

“Bij het bepalen van de hardheid is het van belang dat beide partners ondervraagd worden” legt dr. Claes uit, die het onderzoek leidde. “De meeste vrouwen in de studie schatten de erectiehardheid van hun partner trouwens correct in” vervolgt dr. Claes.

Erectiehardheid en seksuele tevredenheid

Vervolgens moesten mannen en vrouwen verschillende vragenlijsten invullen, die peilden naar hun seksuele tevredenheid. Bijvoorbeeld: de tevredenheid met de duur van een vrijpartij, de moeilijkheid om een orgasme te bereiken enz. De bedoeling van de onderzoekers? Nagaan of een toename van de erectiehardheid de antwoorden op bovenstaande vragen zou veranderen. Om daar een antwoord op te bekomen, schreef de behandelende arts een PDE5-remmer voor, een geneesmiddel dat de erectie vergemakkelijkt.
Twee tot vier maanden later moesten de deelnemers dezelfde vragenlijsten opnieuw invullen… Zouden ze tevredener zijn in de slaapkamer?

Hoe harder de penis, hoe meer plezier in bed

Wat bleek? Niet alleen was de erectiehardheid bij de meeste mannen gestegen van EHS3 naar EHS4, ook de duur van het behoud van de erectie en de seksuele tevredenheid van beide partners was toegenomen.

Grote teelballen en vruchtbaarheid en erectiestoornissen

«Zowel in het domein van de reproductieve geneeskunde als bij het grote publiek worden grote teelballen doorgaans beschouwd als een teken van vruchtbaarheid» beginnen de Italiaanse onderzoekers onder leiding van Giulia Rasterelli hun artikel. «Wij wilden nagaan in welke mate teelbalgrootte iets kan zeggen over andere gezondheidsparameters, zoals de cardiovasculaire gezondheidstoestand.» De wetenschappers onderzochten daarop het dossier van 2.809 mannen die op consultatie gingen voor erectiestoornissen, en volgden vervolgens 1.400 onder hen gedurende meerdere jaren. Verschillende studies hebben reeds aangetoond dat erectiele dysfunctie een vroegtijdig kan zijn van een cardiovasculair incident en dus een risicofactor voor de ontwikkeling van ziektes als hartinfart, CVA…
«Bij mannen met erectiestoornissen werd de teelbalgrootte echter nog nooit onderzocht» verklaart het team hun onderzoeksopzet. Het doel van de studie is dus onderzoeken of er een verband bestaat tussen erectiestoornissen, teelbalgrootte en cardiovasculair risico.

Grote teelballen en risicofactoren voor hart- en vaatziekte

De onderzoekers ondervonden een duidelijk verband tussen grote [1] teelballen, overgewicht, roken en hoge bloeddruk, de laatste drie allen risicofactoren voor hart- en vaatziekte. De onderzoekssubjecten werden bovendien vaker in het ziekenhuis opgenomen voor een cardiovasulair incident. Een mogelijk gevolg van die risicofactoren, verklaren de onderzoekers.

Luteïniserend hormoon-waarden en hart- en vaatziekte

Daarnaast stelden de onderzoekers bij de onderzochte mannen ook hoge waarden vast voor het luteïniserend hormoon (LH), een hormoon dat de aanmaak stimuleert van het mannelijk geslachtshormoon testosteron. En die hoge LH-waarden zijn schadelijk voor het cardiovasculair systeem, meent het team. Allemaal goed en wel, maar wat is nu precies het verband tussen hoge LH-waarden, risico op hartvaataandoening en het hebben van grote teelballen?

Teelbalgrootte: groot is niet altijd beter

Het Italiaanse team kwam tot de volgende conclusie: het is bekend dat mannen met gezondheidsproblemen, zoals diabetes en hart- en vaatziekte, lagere testosteronwaarden hebben. Het lichaam probeert die lage testosteronwaarden bij zulke mannen zodoende te compenseren door o.a. meer hypofysehormonen af te scheiden, zoals het luteïniserend hormoon. En de aanmaak van testosteron door de teelbal hangt inderdaad af van de stimulatie door LH. Deze reactie kan op zijn beurt leiden tot grotere teelballen. Besluit: wat teelbalgrootte betreft, geldt in seksuele geneeskunde -in tegenstelling tot reproductieve geneeskunde- klein maar fijn.  

Enerzijds is een erectie slechts mogelijk na seksuele stimulatie, met uitzondering van de spontane nachtelijke en ochtenderecties. Mannen (ook vrouwen) worden seksueel opgewonden door visuele en/of tactiele prikkels. Er is echter een bijkomende voorwaarde om te leiden tot een erectie: de man moet ook ontvankelijk zijn voor deze prikkels.

Anderzijds, eens de man een bepaald niveau van seksuele opwinding bereikt, wordt de zaadlozing onvermijdelijk. Deze automatische reflex beperkt het niveau van seksuele opwinding van een koppel. En dat heeft zijn gevolgen voor de erectie…

De man, die om welke reden dan ook, bang is om te snel klaar te komen en zo zijn partner niet te bevredigen, kan een erectieprobleem ontwikkelen. Door zijn angst voor een vroegtijdige zaadlozing, is hij niet meer ontvankelijk voor seksuele stimulatie en zal hij geen erectie meer krijgen. De erectiestoornis is dus een gevolg van de vroegtijdige zaadlozing en de vrees die de man hieromtrent onderhoudt.

Het probleem kan ook andersom liggen. Dat is bij oudere mannen vaker het geval. Zij hebben het steeds moeilijker om een erectie te verkrijgen. Met andere woorden, voor een erectie is een hoger niveau van seksuele opwinding nodig. En vermits het niveau van seksuele opwinding het moment van de zaadlozing bepaalt, kan deze plaats hebben voor penetratie of in het begin ervan.

Pillen die de erectie bevorderen, geven een erectie bij een lager peil van seksuele opwinding. Daardoor kan bij oudere mannen het probleem van de vroegtijdige zaadlozing voorkomen worden. Bovendien dragen deze erectiepillen ook bij tot de ontspanning van de gladde spieren in de penis bij deze oudere mannen. Het opspannen van deze spieren blokkeert immers de toegang van bloed naar de penis, waardoor de erectie uitblijft.

Bij jongere mannen kunnen erectiepillen het probleem van vroegtijdige zaadlozing niet behandelen. Zij hebben meestal gemakkelijk goede erecties en moeten dus eerder leren om het verloop van hun seksuele opwinding te controleren. In dit geval moeten zij hun opwinding onder het niveau houden dat de ejaculatiereflex inzet, om vroegtijdig klaarkomen te vertragen. En zo het seksuele spel langer te kunnen voortzetten …

Tandvleesontsteking of parodontitis komt voor bij de helft van de 55-plussers. Parodontitis ontstaat door ophoping van bacteriën, voedselresten en speeksel rond de tanden en tussen de tanden en het tandvlees, waardoor tandplak ontstaat. De symptomen zijn rood en/of bloedend tandvlees, een slechte adem, gevoelig tandvlees, loszittende tanden of kiezen. Dagelijks de tanden poetsen en een jaarlijks bezoek aan de tandarts voor tandsteenverwijdering voorkomen de vorming van tandplak.

Onderzoekers ontdekten dat parodontitis gepaard gaat met een grotere kans op hart- en vaatziekten en diabetes. En dat zijn nu juist ook de patiënten die vaker te kampen hebben met erectiestoornissen.

Driemaal meer tandvleesontsteking bij mannen met een erectiestoornis

Onderzoekers zochten dus of er een verband kon zijn tussen parodontitis en erectiestoornissen. Daarom vergeleken zij de frequentie van parodontitis in een groep van 30.000 mannen met een erectieprobleem en 160.000 toevallig uitgekozen mannen zonder erectiestoornis.

In de eerste groep had meer dan een vierde van de mannen (26,9%) niet alleen last van een erectiestoornis maar ook van parodontitis, tegenover slechts een kleine 10% (9,4%) van de mannen zonder erectieprobleem.

Zelfs als rekening gehouden wordt met gekende risicofactoren voor erectiestoornissen, zoals hoge bloeddruk, diabetes, verhoogde vetspiegels, blijft parodontitis drie keer meer aanwezig bij mannen met een erectieprobleem. Merkwaardig genoeg werd dit verband vastgesteld zowel bij jonge mannen (onder de 30 jaar; 4,5 keer meer) als bij oude mannen (meer dan 70 jaar; 4,8 keer meer).

Behandeling van parodontitis ook effect op erecties

Een Turkse studie onderzocht dan weer of de behandeling van parodontitis een effect had op de erectiestoornis. De helft van een groep van 120 mannen met een ernstige tot matige erectiestoornis en chronische parodontitis kreeg een tandheelkundige behandeling, de andere helft niet.

Logischerwijze stelden zij minder tandplak, minder bloeding en minder loszittende tanden vast in de behandelde groep. Maar wat vooral merkwaardig was, was dat drie maanden later ook de erectiestoornis alleen in de behandelde groep verbeterd was.

Een gouden raad voor jong en oud: poets dagelijks goed uw tanden, dat komt niet alleen uw gebit ten goede…

Bronnen:

1. Wei-Che Wy et al. Association between periodontitis and erectile dysfunction – a nationwide case-controle study. J Urol 2012;187(4):e465

2. Eltas A et al. The effect of periodontal treatment in improving erectile dysfunction: a randomized controlled trial. J Clin Periodontol 2012;40(2):148-54

Aan de basis: controleverlies over opwinding

Gewoonlijk neemt men aan dat mannen die binnen de minuut na penetratie ejaculeren, de seksuele opwinding niet onder controle hebben. En daar ligt hun probleem. Het is immers de seksuele opwinding die de zaadlozing inzet. Vandaar dat de definitie van vroegtijdige zaadlozing die specialisten actueel hanteren, eerder spreekt van de moeilijkheid om de seksuele opwinding te beheersen teneinde de duur van de penetratie te verlengen.

Van opwinding naar zaadlozing in twee fasen

Als de seksuele opwinding te groot wordt, is er geen weg terug en volgt de zaadlozing onvermijdelijk.

Twee reflexen treden in werking wanneer de zaadlozing zich voordoet:

• eerst is er de uitstotingsreflex: door samentrekking van de zaadblaasjes en de prostaatklier komt het sperma (= zaadcellen + prostaatvocht) in de plasbuis (urethra) terecht. Eenmaal deze reflex ingezet, kan de zaadlozing niet meer gestopt worden.
• Daarna volgt de uitdrijvingsreflex waarbij ook de bekkenbodemspieren een rol spelen. Onthoud echter dat het versterken van deze spieren de zaadlozing niet kunnen verhinderen omdat de uitstotingsreflex de zaadlozing al onomkeerbaar maakt.

Deze twee reflexen kunnen we niet controleren en, wanneer ze zich voordoen, kan de zaadlozing niet meer worden gestopt. Mannen moeten dus de signalen kennen die hen erop wijzen dat hun opwinding toeneemt en ingrijpen vooraleer de reflexen zich inzetten. Partners kunnen helpen om het verloop van de opwinding te moduleren door de intensiteit van de stimulaties die zij toedienen te verhogen of te verlagen.

Welke behandeling voor vroegtijdige zaadlozing?

De behandeling van vroegtijdige zaadlozing bestaat erin om mannen te leren het verloop van de seksuele opwinding tijdens de penetratie onder controle te houden. “Mannen kunnen de basisprincipes eerst leren tijdens masturbatie”, legt Dr. de Carufel uit. “Daarna passen zij deze principes toe bij penetratie. De manier van bewegen, de spierspanning en de ademhaling kunnen worden gebruikt om de opwindingssnelheid te vertragen. Zo kan het koppel pauzes in het seksuele spel inlassen. Ook minder snelle en soepelere bewegingen remmen de opwinding. Tot slot kan buikademhaling tijdens de penetratie helpen om de buikspieren te ontspannen en de opwinding onder controle houden.”

Een behandeling functionele klinische seksuologie bij een klinisch seksuoloog kan helpen om zich meer vertrouwd te maken met het seksuele functioneren. Maar alleen de praktijk kan leren of er verbetering is!

De gemeenschappelijke oorzaak van erectiestoornissen en vaatziekten in hart en hersenen is een vernauwing van de slagaders. De risicofactoren voor deze vaatziekten zijn bijgevolg ook risicofactoren voor erectiestoornissen: hoge bloeddruk, diabetes, verhoogd cholesterol, roken en obesitas.

Het goede nieuws is dat het mogelijk is om deze risicofactoren te verminderen met enkele wijzigingen in de leefstijl. Maar heeft dit ook gunstige effecten op de erecties?

Betere erecties dankzij leefstijlwijzigingen

De onderzoekers zochten in de wetenschappelijke literatuur naar studies die het effect van minimum zes weken leefstijlwijzigingen hadden onderzocht. Zij waren meer bepaald geïnteresseerd in het verminderen van de kans op erectiestoornissen.

Zes zulke studies met in totaal 740 patiënten werden geselecteerd. Uit alle studies bleek dat aanpassingen in de leefstijl en een daling van de bloedvetten resulteerden in betere erecties.

Het effect was groter bij mannen met lichte erectieproblemen dan bij mannen met ernstige erectiestoornissen. Bovendien werd het effect van de leefstijlwijzigingen nog versterkt bij mannen die al een erectiepil (PDE5-remmer) namen om tot een erectie te komen.

Gezond eten en …

Gezond eten om vaatvernauwing tegen te gaan, is een van die wijzigingen in de leefstijl die werden onderzocht. Als voorbeeld hiervan wordt vaak het mediterrane dieet gegeven, dat volle granen, fruit, groenten, noten en olijfolie aanbeveelt. Dit dieet is eveneens doeltreffend gebleken om erectiestoornissen te voorkomen.

… meer bewegen voor betere erecties

Daarnaast is ook wetenschappelijk bewezen dat meer lichaamsbeweging gunstig is voor de erecties. De kans op een erectiestoornis vermindert met 30% bij mannen die anderhalf uur per week lopen of drie uur per week intens sporten.

Ook oudere diabetici (type 2-diabetes) die gedurende één jaar actiever bewegen en gezonder eten zien hun erecties verbeteren, in vergelijking met een controlegroep die zijn leefstijl niet veranderde.

Tot slot, het verminderen van de risicofactoren voor vaatziekten met geneesmiddelen (bijvoorbeeld tegen hoge bloeddruk, hoge cholesterol of suikerziekte) heeft eveneens een positief effect op de erecties.

Met drie eenvoudige onderzoeken kan de arts een ernstige oorzaak van bloed in een zaadlozing opsporen:

• Een rectaal onderzoek (rectaal toucher) kan, samen met een PSA-bepaling, prostaatkanker opsporen.
• Een PSA-bepaling in het bloed: PSA staat voor ‘prostaat specifiek antigeen’, een eiwit dat door prostaatklierweefsel wordt aangemaakt. De PSA-waarde in het bloed stijgt bij prostaatkanker, maar ook bij goedaardige prostaatvergroting en bij prostatitis. Een verhoogd PSA alleen volstaat dus niet om de diagnose van kanker te stellen.
• Onderzoek van een urinestaal kan een infectie van de prostaat (prostatitis) aantonen of de aanwezigheid van kwaadaardige cellen.

Welke bijkomende onderzoeken?

Als bovenstaande testen negatief zijn, kan u er vrij gerust in zijn dat het om een goedaardige oorzaak van hemospermie gaat. Slechts in zeldzame gevallen, wanneer de arts nog enige twijfel heeft, zijn bijkomende onderzoeken nodig.

Dan wordt een transrectale echografie van de prostaat uitgevoerd. Daartoe wordt een sonde in het rectum (anaal kanaal) ingebracht om een ultrasoon beeld van de prostaat te krijgen. Een cystoscopie (kijkonderzoek van de blaas via een buis in de penis) om een eventuele kanker van de urinewegen op te sporen is in nog zeldzamere gevallen nodig.

Wordt geen duidelijke oorzaak gevonden en treedt de hemospermie herhaaldelijk op, dan kan een medicamenteuze behandeling met een zogenaamde 5-alfareductaseremmer de hemospermie doen verdwijnen. Deze behandeling duurt zes maanden. Deze geneesmiddelen worden ook voorgeschreven bij prostaathypertrofie.

Om een erectie te hebben, moeten de anatomische structuren aanwezig zijn die een erectie mogelijk maken. Is dat bij de clitoris het geval?

Een beetje vrouwelijke anatomie dus eerst. Het zichtbare deel van de clitoris is de eikel (glans clitoris), een klein roze knobbeltje, waar de kleine schaamlippen vooraan samenkomen. In tegenstelling tot de eikel van de penis, is de eikel van de clitoris slechts 3 tot 8 mm in diameter. De grootte ervan varieert niet met leeftijd, lengte of gewicht maar stijgt met het aantal gebaarde kinderen.

Het grootste deel van de clitoris is onzichtbaar en bevindt zich onderhuids. Dat is het corpus van de clitoris. Het is 1 tot 3 cm lang, ligt in het verlengde van de eikel en splitst dan op in twee zijarmen die de buitenste schaamlippen volgen.

Omdat de clitoris veel bloedvaten en zenuwen bevat, is zij heel gevoelig voor aanrakingen.

Clitoris: hoe ontstaat de erectie bij vrouwen?

Het mechanisme dat de erectie van de clitoris doet ontstaan, is hetzelfde als voor de erectie van de penis. Alleen is de penis in erectie zichtbaarder.

Het corpus van de clitoris bestaat uit zwellichamen (corpora cavernosa), die net als in de penis na seksuele stimulatie kunnen opzwellen met bloed. Door opzwelling van de zwellichamen sluiten de aders af die voor de normale afvloei van het bloed zorgen. Dat resulteert in een erectie van de clitoris, die vol bloed zit.

Volgt na de erectie ook bij vrouwen een ejaculatie?

Een ejaculatie van de clitoris is niet mogelijk. Vrouwen hebben geen equivalent van de prostaat noch van de zaadblaasjes die bij mannen het sperma (bestaat uit zaadcellen en vocht) aanleveren voor de ejaculatie.

Het vocht dat vrouwen afscheiden bij seksuele stimulatie komt van de slijmklieren, gelegen in de ruimte tussen de kleine schaamlippen (vestibulum), die in de vagina uitmonden (vestibulaire klieren of klieren van Bartholin). Bij vrouwen zwelt trouwens niet alleen de clitoris op na seksuele stimulatie, ook de vestibulaire klieren, de kleine schaamlippen en het sponsachtige lichaam in de urethra.

Boeiend niet? Jammer dat het allemaal zo verborgen blijft. Maar deze manier van functioneren heeft wel een voordeel: omdat vrouwen niet ejaculeren, kunnen ze meervoudige orgasmen bereiken.

Vooreerst, wees gerustgesteld: bloed bij de zaadlozing kan nooit uit de testikels komen. Bloed in de testikel migreert niet via de bijbal en de zaadleider tot in de prostaat.

Bloed kan in sperma terechtkomen wanneer een steentje langs het ejaculatiekanaal (ductus ejaculatorius) trekt. Dit kanaal begint iets hoger dan de prostaat en zorgt voor het transport van de zaadcellen (spermatozoïden) doorheen de prostaat naar de plasbuis (urethra). Een kleine bloeding kan ook optreden in een klierbuisje van de prostaat.

Na een prostaatbiopsie

Een tweede onschuldige oorzaak van hemospermie is de prostaatbiopsie. Daarbij prikt de arts met een naald prostaatweefsel aan voor microscopisch onderzoek. Hierbij kan ook een beetje bloed via de klierkanaaltjes van de prostaat vrijkomen.

Welke impact op uw seksleven?

Meestal gaat het niet om een grote hoeveelheid bloed. Het bloed vermengt zich met prostaatvocht en sperma (zaad), en wordt bij de ejaculatie of zaadlozing afgevoerd.

Dit is volkomen ongevaarlijk voor u en uw partner en seksuele betrekkingen moeten niet worden vermeden.

Prostatitis en goedaardige poliepen

Bij een aantal goedaardige oorzaken van hemospermie zijn echter bijkomende onderzoeken nodig en een aangepaste behandeling. Dat is het geval bij prostatitis, een bacteriële ontsteking van de prostaat. De aanwezigheid van goedaardige poliepen in de plasbuis kan eveneens bloedingen veroorzaken.

Zeldzamere maar ernstigere oorzaken van hemospermie

In slechts ongeveer 5% van de gevallen van hemospermie is er een ernstige onderliggende oorzaak. Bloedsporen in sperma kunnen het eerste teken zijn van prostaatkanker, of nog zeldzamer van urotheelkanker (het urotheel is het slijmvliesweefsel dat de binnenkant van de urinewegen bedekt).

Voor alle duidelijkheid: erectiepillen worden voorgeschreven aan mannen met een erectiestoornis. Ze zijn niet bedoeld voor recreatief gebruik bij mannen zonder erectieprobleem. In de Verenigde Staten zijn mannen tussen 18 en 45 jaar echter de grootste gebruikers van erectiepillen. Hebben de meesten van hen dan een erectieprobleem?

In een studie bij duizend mannen, van gemiddeld 22 jaar, gaven 24 mannen toe een probleem te hebben met hun erecties. Echter, 72 mannen, dat is driemaal zoveel, gaven toe dat ze erectiepillen gebruikten zonder dat de diagnose van erectiestoornis werd gesteld(recreatief gebruik).

In een online enquête werd aan deze mannen gevraagd naar erecties, orgasmes, seksueel verlangen (libido), en tevredenheid over geslachtsgemeenschap en seks in het algemeen. Ze moesten ook aangeven hoe sterk hun vertrouwen was in het bereiken én aanhouden van een erectie.

De enquête was anoniem en kon thuis zonder pottenkijkers ingevuld worden. Daardoor zijn de antwoorden, volgens de onderzoekers, waarschijnlijk wel eerlijk en betrouwbaar.

In vergelijking met niet-gebruikers van erectiepillen, gaven de recreatieve gebruikers toe veel onzekerder te zijn over hun erecties en over seks in het algemeen. Hoe vaker ze een erectiepil recreatief gebruikten, hoe lager het vertrouwen in hun erectie. En hoe minder zelfvertrouwen mannen hebben in hun erectievermogen, hoe minder goed de erecties ook effectief zijn. Een vicieuze cirkel dus waar ze alleen uit kunnen door erectiepillen te slikken.

Durf over uw erectieprobleem te praten

Volgens de onderzoekers zou het kunnen dat mannen die ‘recreatief’ erectiepillen gebruiken, hogere verwachtingen hebben wat erecties betreft. Het is anderzijds ook mogelijk dat zij echt een erectieprobleem hebben maar zich schamen om erover te praten.

Het is evenwel niet nodig een voorraad erectiepillen in te slaan, zonder dat deze voorgeschreven werden. Indien u niet tevreden bent over uw erecties, raadpleeg uw arts! Hij zal het onderscheid maken tussen te weinig zelfvertrouwen, te hoge verwachtingen wat de seksuele prestaties betreft en een reëel erectieprobleem.

Aambeien zijn verwijdingen van de bloedvaten in en rond de aars. Ze zien er uit als spataderen, die we beter kennen van in de onderbenen. Ze kunnen zwellen en uitstulpen, wat pijn veroorzaakt en waardoor ze kunnen bloeden. De vraag hier is: kunnen deze lokale bloedvatafwijkingen het risico op erectiestoornissen verhogen?

Verband erectieprobleem en aambeien

Het verband tussen aambeien en erectiestoornissen werd onderzocht bij de mannelijke bevolking van Taiwan. Een kwart van de mannen met een erectieprobleem had aambeien, tegenover slechts 15% van de mannen zonder erectieprobleem. In deze studie hadden mannen met een erectieprobleem 90% kans om met aambeien te maken te hebben.

Aambeien, erectiestoornissen en leeftijd

De onderzoekers hebben dan gekeken of er een verschil was per leeftijdsgroep. En dat was het geval. Bij mannen onder de 30 jaar met een erectiestoornis kwamen aambeien bijna vier keer meer voor dan in de controlegroep van dezelfde leeftijd. In de leeftijdsgroep tussen 30 en 40 jaar was dat nog slechts 2,5 keer meer. Het verschil was het kleinst in de groep 40- tot 50-jarigen (1,7 keer).

Welk verband tussen aambeien en erectie?

De onderzoekers hebben getracht een verklaring te vinden voor de link tussen aambeien en erectiestoornissen. Bij oudere mannen, bij wie de associatie minder vaak voorkomt, ligt vooral de leeftijdgebonden daling van het testosterongehalte aan de basis van hun erectiestoornis. En deze daling staat niet in verband met aambeien. Anderzijds, bij jonge mannen met aambeien, zou de lokale zwelling van de bloedvaten in de regio tussen balzak en aars wel degelijk de erectie kunnen hinderen …

Bron: Keller JJ, Lin HC. Haemorrhoids are associated with erectile dysfunction: a population-based study. Int J Androl 2012 Jul 9. Doi:10.1111/j.1365-2605.2012.01292.x.

Wanneer u niet langer over het erectieprobleem praat, begint het vermijdingsgedrag. Dan doktert u allerlei strategieën uit om elkaar te ontlopen, en gaat u bijvoorbeeld op verschillende uren naar bed. Knuffelen of dicht bij elkaar kruipen gebeurt niet meer, want dat kan de indruk wekken dat er meer verwacht wordt. Uiteindelijk valt elk lichamelijk contact weg. En zo verdwijnt een fundamentele dimensie uit het leven van een koppel.

Hoe de impact van impotentie op de relatie beperken?

• Creëer zelf het gepaste moment om over het erectieprobleem te praten.

Sommige koppels zeggen dat de gelegenheid zich nog niet heeft voorgedaan. Wacht echter niet te lang af, maar wees proactief en schep de geschikte voorwaarden. Neem zelf het initiatief. Schep eerst een positieve sfeer. Praat niet in bed over seks om de associatie tussen seks en problemen te vermijden. Kaart het probleem ook niet aan wanneer u te veel gedronken hebt, want dan heeft u minder controle over uw emoties of uw woorden.

• Probeer positief te kijken naar de situatie.

Gedraag u als partner niet gekrenkt. Zeg niet: "Ik heb geen seksleven meer" of "Ik heb niets meer aan mijn man", maar focus op wat wel nog mogelijk is, want er is nog best veel mogelijk als de relatie goed zit.

• Breng wat humor in de situatie.

Mannen met een erectieprobleem hebben het daar vaak moeilijk mee. Probeer de situatie niet zwaarder en dramatischer te maken. Benader de toestand liever met wat humor, wat aan de lichtvoetige kant.

• Blijf seksueel actief.

Ook al kunnen bepaalde aspecten niet meer, focus op wat nog wel kan. Creëer eilandjes waar u elkaar nog vastpakt, knuffelt, streelt en masseert. Zorg ervoor dat de connectie blijft bestaan.

Praat ook over erectiemiddelen

Verrassend genoeg verzwijgen heel wat mannen voor hun partner dat ze een erectiepil genomen hebben. Waarschijnlijk vanuit een zekere schroom omdat ze niet geconfronteerd willen worden met een falende erectie. Ook bij een nieuwe relatie nemen mannen soms veiligheidshalve op voorhand een erectiepil. Ze aarzelen en twijfelen of die relatie wel sterk genoeg is om een mogelijk erectieprobleem te dragen.

Openheid over het nemen van hulpmiddelen voor de erectie getuigt echter van een goede relatie. Stiekem handelen en doosjes verbergen niet.

Een groep van ongeveer 5700 mannen die een arts consulteerden voor erectiestoornissen werd vergeleken met 17.000 andere mannen. Wat bleek? Mannen met een erectiestoornis hadden 63% meer kans om eerder ook migraine te hebben gehad.

Het verband tussen erectiestoornissen en migraine was meer uitgesproken bij jongere mannen en het grootst in de groep van de 30- tot 39-jarigen. Daarna hebben de onderzoekers andere ziekten, zoals hoge bloeddruk en diabetes, die het percentage erectiestoornissen ook verhogen, uit de statistische berekening geweerd. En ook dan bleef de link bestaan: een man van 30-39 jaar met erectieproblemen zou tweemaal meer kans maken om ook migraine te hebben.

Het verband tussen erectiestoornissen en migraine is een nieuwe bevinding. Het betekent echter niet dat er ook een oorzakelijk verband zou bestaan tussen de twee. Een definitieve verklaring hebben de onderzoekers niet meteen. Een mogelijkheid: migraine is een vorm van chronische pijn. Het verband tussen chronische pijn en seksuele problemen werd eerder bewezen. Anderzijds is het natuurlijk ook mogelijk dat mannen die aan migraine lijden, gewoon sneller naar de dokter gaan bij een beginnend erectieprobleem. Of zouden de geneesmiddelen tegen migraine het seksuele functioneren kunnen beïnvloeden.

Dit is de eerste studie die een verband legt tussen migraine en erectiestoornissen. De onderzoekers kunnen echter nog niet besluiten dat migraine een risicofactor is voor erectieproblemen of, omgekeerd, dat erectieproblemen altijd gepaard gaan met migraine.