Respons op de behandeling van hiv

Regelmatige controle om na te gaan wat de respons is op de behandeling

Bij een besmetting met het aidsvirus (hiv) worden regelmatig controleonderzoeken uitgevoerd om het aantal CD4-cellen en de virale belasting te meten. Deze twee parameters weerspiegelen de respons op de behandeling. Als de behandeling mislukt, zal de arts een nieuwe behandelingslijn uitwerken. Die bestaat uit een nieuwe combinatie van antiretrovirale middelen die worden geselecteerd op grond van resistentietests.

De ontwikkeling van resistentie tegen de behandeling

Als de behandeling tegen het aidsvirus (hiv) niet goed wordt gevolgd, kan de concentratie van het geneesmiddel in het bloed dalen. Daardoor kan het virus zich weer vermenigvuldigen. Het virus kan zo mutaties ontwikkelen en resistent worden tegen één of meer antivirale middelen.
De geneesmiddelen waartegen het aidsvirus resistent is geworden, zullen dan definitief niet meer werken en moeten worden vervangen. Resistentie impliceert een vermindering van de doeltreffendheid van de geneesmiddelen, compliceert de latere behandeling en verhoogt de kans op bijwerkingen. Het is bijgevolg noodzakelijk om de behandeling perfect op te volgen.

Bijwerkingen van de geneesmiddelen tegen het hiv

De geneesmiddelen tegen het aidsvirus (hiv) kunnen bijwerkingen veroorzaken op korte en lange termijn. Op korte termijn kunnen misselijkheid, diarree, vermoeidheid … optreden. De bijwerkingen op lange termijn zijn nog niet goed bekend. Maar de behandeling zou bijvoorbeeld het risico op hart- en vaataandoeningen, botaandoeningen of nierziekten kunnen verhogen. Die risico’s zijn echter veel minder ernstig dan de gevaren die een direct gevolg zijn van het virus. Een oordeelkundig gekozen behandeling maakt het eveneens mogelijk om eventuele problemen in te schatten op grond van het risicoprofiel van de patiënt.