Multiple sclerose

---

NIEUWS

Gepubliceerd op 14/01/2015 à 12:05

MS en zelfinjecties in 3 vragen

Wat  kunnen MS-patiënten doen bij eventuele problemen met zelfinjecties in het kader van hun onderhoudsbehandeling? Alice de Haan, gespecialiseerd verpleegkundige, antwoordt op 3 frequente vragen van patiënten.

Vandaag wordt een groot deel van de onderhoudsbehandelingen van multiple sclerose (MS) toegediend in injectievorm. Het is daarbij de bedoeling dat de patiënten hun geneesmiddelen verschillende keren per week of zelfs elke dag bij zichzelf inspuiten. Sommigen zijn bang voor die zelfinjecties. Gelukkig bestaan er een reeks nuttige maatregelen om de toedieningsproblemen bij dit soort behandeling te beperken.

MS en zelfinjecties: pijnlijk of niet?

“Normaal gezien zijn injecties niet erg pijnlijk”, stelt Alice de Haan gerust. “De patiënten klagen zelden over pijn. Toch is het belangrijk om vooraf te oefenen op een stukje mousse, kwestie van de methode goed onder de knie te krijgen.”

“Het is aan te raden om de spuit een paar minuten voor de injectie uit de koelkast te halen, tot ze op kamertemperatuur is. Ook ontspannen en de tijd nemen om zo rustig mogelijk te gaan zitten, zijn houdingen die de injectie vergemakkelijken.”

“Er bestaan ondertussen ook automatische injectieapparaten (auto-injector), zowel voor onderhuidse als voor intramusculaire injecties. Deze toestellen, injectiepennen voor eenmalig gebruik, helpen om snel een precieze handeling te stellen. Bovendien zijn ze zeer nuttig voor patiënten die niet goed tegen het zicht van een naald kunnen.”

Hoe kunnen we de bijwerkingen van zelfinjecties verzachten?

“Om het infectierisico zo veel mogelijk te beperken, raden we aan om grondig de handen te wassen met water en zeep, en om de injectieplaats te ontsmetten met een met alcohol doordrenkt propje”, legt Alice de Haan uit. “Laat de huid goed drogen voor u zichzelf inspuit. Zo voorkomt u onaangename prikkelingen.”

“Huidreacties komen doorgaans minder vaak voor met automatische injectieapparaten. Maar de huid moet hoe dan ook de tijd krijgen om zich te herstellen. Prik dus niet op plaatsen waar de huid rood is en ontstekingsgevoelig, of op plaatsen waar ze abnormaal verhard is. Wissel de injectieplaatsen af en stop ook de naald van de auto-injector, als u die gebruikt, niet altijd even diep. De vorming van verhardingen kan worden vermeden door de huid eerst te bevochtigen en na de injectie lichtjes te masseren met de vingers (huidverplaatsing), zodat het product zich goed kan verspreiden.” 

“Tot slot nog dit: kort voor de injectie paracetamol of een ontstekingsremmer nemen, kan het pseudogriepsyndroom verlichten dat kan optreden bij injecties met interferon bij het begin van de behandeling. Ook de dosis geleidelijk verhogen, helpt om het risico op bijwerkingen te verminderen.”  

“Goed om te weten: de periode van de dag kan een invloed hebben op de manier waarop het lichaam reageert op de behandeling. Aan elke patiënt om het beste tijdstip na te gaan, afhankelijk van de neveneffecten die hij ondervindt en van zijn familiale of professionele verplichtingen. Wenst u dat tijdstip te wijzigen, praat er dan vooraf over met uw referentieverpleegkundige of met uw arts.”

MS en zelfinjecties: wat als ik ‘verkeerd’ prik?

“Als u de adviezen volgt die u van uw arts of referentieverpleegkundige hebt gekregen, kan het niet verkeerd lopen”, verzekert Alice de Haan. “En als u twijfelt, bedenk dan dat u niet de enige bent. Alle MS-patiënten die dit soort behandeling krijgen, kunnen gratis gebruik maken van een verpleegkundige ondersteuningsdienst aangeboden door de producenten van de verschillende MS medicaties. Vóór de eerste injectie geeft een thuisverpleegkundige een korte training. Ze legt de behandeling uit, zet de patiënt op weg bij de eerste stappen en biedt vervolgens telefonische follow-up. Het is voor patiënten niet altijd evident om de massa informatie die ze meestal in zeer korte tijd krijgen, te verwerken. Bij vragen of problemen mag men dus zeker niet aarzelen om contact op te nemen met zijn referentieverpleegkundige of met de ondersteuningsverpleegkundige."

Aude Dion