Nierinsufficiëntie

---

NIEUWS

Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:11

Dialyse staat exploten niet in de weg!

Dialyse kon Jean-Louis Clémendot niet tegenhouden, wel integendeel. Hij besloot in zijn eentje de Atlantische Oceaan over te steken per zeilboot. En hij slaagde nog in zijn opzet ook!

Zeevaarder in hart en nieren

Ik zeil al van kindsbeen af. Mijn droom: de Atlantische Oceaan oversteken. Ik had een oude boot gekocht en deed er bijna tien jaar over om hem op te knappen. In 2007 gaf ik hem zijn waterdoop. Mijn eerste uitdaging was: de Middellandse Zee overvaren. Een tocht van zeven maanden waarop ik Corsica ontdekte, Italië, Corfu, Kroatië, Montenegro...

Van zeilboot naar ziekenhuis?

Ik wist dat ik ooit in dialyse zou moeten gaan. Ik heb een geboorteafwijking aan de urethra (de urinebuis, waarlangs de urine vanuit de blaas wordt afgevoerd naar buiten). Ik kreeg heel vaak urine-infecties en werd verschillende keren geopereerd, waardoor mijn nieren beschadigd raakten. In 2009 viel het verdict: dialyse was onvermijdelijk geworden. Mijn droom viel in het water, en ik mocht mijn boot opbergen. Ik dacht dat ik nooit meer zou kunnen zeilen.

Hemodialyse of peritoneale dialyse?

Ik moest een keuze maken: hemodialyse of peritoneale dialyse (buikdialyse). Hoe dan ook, beide oplossingen betekenden voor mij het einde van mijn vrijheid. Na lang aarzelen koos ik voor peritoneale dialyse. Een groot geluk! Vóór de dialyse kon ik geen 100 meter meer wandelen zonder te moeten gaan zitten. Na één week dialyse voelde ik me weer fit. Mijn nefroloog bracht me in contact met een collega-zeilfanaat. Hij moedigde me aan om mijn droom te verwezenlijken.

Dialyse staat exploten niet in de weg!

We hebben verschillende methoden overwogen om op de boot toch mijn dialyses te kunnen krijgen. Ik zou me elke dag moeten wegen, om na te gaan of ik al dan niet last had van waterretentie. Maar met een boot die voortdurend beweegt, is dat ronduit onmogelijk. De oplossing: een impedantiemeter die het percentage water in het lichaam kan meten. Ik volgde ook een snelcursus biologie. Het was immers belangrijk om de symptomen van een eventuele peritonitis (buikvliesontsteking) tijdig te herkennen en me zo nodig te kunnen inspuiten met een antibioticum. Op 29 november 2009 lichtte ik het anker vanop de Canarische eilanden, met 200 kg dialysezakken aan boord. Alles verliep heel vlot, en op 23 december legde ik aan op Martinique. Mijn volgende ambitie: de Stille Oceaan oversteken.