Nierinsufficiëntie

---

NIEUWS

Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:07

Lucien van Staen: leve sport en spel!

Lucien van Staen, 54 jaar, onderging in 2004 een niertransplantatie, maar dat belette hem niet om al heel wat zwem- en atletiekmedailles te winnen op de Europese spelen en de Wereldspelen voor dialyse- en transplantatiepatiënten. Met zijn passie wil hij mensen overal ter wereld aanmoedigen om hun organen af te staan.

Sinds wanneer lijdt u aan nierinsufficiëntie?

Eind jaren 80, toen ik nog geen enkel symptoom voelde, bleek uit een bloedanalyse dat ik acute glomerulonefritis had (een ontsteking van of letsels aan de glomeruli (nierfilters)). Ik beschikte nog slechts over 50 % van mijn niercapaciteit. Toen mijn toestand verslechterde, moest ik gedurende dertien maanden in dialyse. Uiteindelijk kreeg ik in 2004 een niertransplantatie.

Hoe bent u ertoe gekomen om deel te nemen aan spelen voor dialyse- en transplantatiepatiënten?

Het was een verpleegster die me in het ziekenhuis op de hoogte bracht van dit initiatief. Toen ik de kans kreeg om op competitie te vertrekken met de Belgische Sportvereniging voor Transplantatie- en Dialysepatiënten, ben ik er meteen ingevlogen. Dat was in 2004, op de Europese Spelen in Slovenië. Ik was toen nog maar pas vijf maanden getransplanteerd, maar won er meteen de zilveren medaille op de 50 meter vrije slag. Het jaar daarop nam ik deel aan de Wereldspelen in Canada (de Europese en Wereldspelen hebben afwisselend plaats om de twee jaar). Ik kaapte er twee bronzen medailles weg in de atletiek, één op de 100 en één op de 200 meter. Sindsdien kwam ik elk jaar met medailles naar huis, tot aan de Europese Spelen die in de zomer 2008 plaatshadden in Duitsland.

Welke speciale uitdaging biedt sport voor een dialyse- of transplantatiepatiënt?

Het moeilijkste is om weer spieren aan te kweken. Bovendien had ik last van mijn nieuwe nier toen ik opnieuw begon te sporten. En dan waren er ook nog de bijwerkingen van de antiafstotingsmiddelen. In het begin moest ik echt op mijn tanden bijten.

Hebt u veel moeten trainen om te kunnen meedoen?

Ik train 7 à 8 uur per week, alleen of in groep.

Wat motiveert u om elk jaar opnieuw deel te nemen?

De spelen voor transplantatie- en dialysepatiënten, die bestaan sinds 1980, zijn een goede manier om orgaandonatie te promoten in het land waar ze plaatshebben. Vandaag is er immers nog altijd te weinig sensibilisering, en er zijn maar heel weinig mensen die spontaan een toestemmingsverklaring ondertekenen voor orgaandonatie, tenzij ze al eerder zo iemand gehad hebben in hun familie. Het is ook aangenaam om elk jaar dezelfde mensen terug te zien. Bovendien sport ik heel graag, ook al is het heel vermoeiend. Gelukkig heb ik het voorrecht dat mijn broer én de andere Belgische atleten me elk jaar begeleiden. Op die manier ondersteunen we elkaar en vormen we een hecht team!

Interview: Julie Luong