Nierinsufficiëntie en depressie: een fataliteit?

Nierinsufficiënten kampen vaak met een depressie. Deze aandoening treft ongeveer 30 % van alle nierinsufficiënten in het terminale ziektestadium. In welke zin is nierinsufficiëntie zo beangstigend? En hoe bestrijd je het gevoel van twijfel en eenzaamheid dat de patiënt vaak overstelpt?

Dialyse vermijden

Allereerst mogen we niet vergeten dat het om een chronische en evolutieve aandoening gaat. Iemand met nierinsufficiëntie weet dat hij niet kan genezen. Zolang de symptomen discreet blijven, kan hij een normaal leven blijven leiden en is dialyse geen noodzaak. Sommige patiënten hebben het echter bijzonder moeilijk met het terminale stadium, want ze zien het als een mislukking. Dialyse mag dan al levens redden, ze schrikt altijd af, want ze is heel belastend en gooit het dagelijkse leven van de patiënt volledig overhoop. Bovendien zijn de gebruikte technieken - of het nu gaat om hemodialyse (waarbij het bloed van de patiënt via een slangetje naar de kunstnier wordt geleid) of om peritoneale dialyse (waarbij een vloeistof in de buik wordt gebracht) - in het begin altijd wat overweldigend.

Een opstandig gevoel

De patiënt voelt zich vaak onbegrepen en heeft dikwijls het gevoel dat hij er alleen voor staat, ook al krijgt hij steun van zijn omgeving. Soms keert hij zich in zichzelf, wat even pijnlijk is voor hemzelf als voor zijn omgeving. Uiteraard is het niet altijd makkelijk om te moeten omgaan met pijn, vermoeidheid en angst, en om te aanvaarden dat het leven nooit meer zal zijn zoals vroeger. Vandaar dat sommige patiënten een periode van opstandigheid doormaken waarin ze hun ziekte niet aanvaarden. Sommigen proberen de ernst ervan te ontkennen en spreken er lichtvaardig over, anderen trachten hun ziekte onder controle te krijgen door de evolutie van de symptomen en de resultaten van hun onderzoeken op de voet te volgen. Die reacties zijn normaal en helpen de patiënt om te gaan met zijn angst.

Er blijven over praten

Het is essentieel om af en toe zijn hart te luchten en er te blijven over praten, niet alleen met zijn omgeving, maar ook met het medisch en paramedisch team. Velen beseffen dat ze nog altijd net als vroeger plannen kunnen maken, hobby's kunnen beoefenen en affectieve banden kunnen behouden als ze eenmaal hun ziekte aanvaard hebben.

Wie een depressie krijgt, mag niet aarzelen om een specialist te raadplegen. Die kan dan psychotherapie, geneesmiddelen of beide voorstellen. Deze beproefde methoden leveren bij de meeste nierpatiënten uitstekende resultaten op.

Deel en print dit artikel