Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:05
Nierinsufficiënten kampen vaak met een depressie. Deze aandoening treft ongeveer 30 % van alle nierinsufficiënten in het terminale ziektestadium. In welke zin is nierinsufficiëntie zo beangstigend? En hoe bestrijd je het gevoel van twijfel en eenzaamheid dat de patiënt vaak overstelpt?
Allereerst mogen we niet vergeten dat het om een chronische en evolutieve aandoening gaat. Iemand met nierinsufficiëntie weet dat hij niet kan genezen. Zolang de symptomen discreet blijven, kan hij een normaal leven blijven leiden en is dialyse geen noodzaak. Sommige patiënten hebben het echter bijzonder moeilijk met het terminale stadium, want ze zien het als een mislukking. Dialyse mag dan al levens redden, ze schrikt altijd af, want ze is heel belastend en gooit het dagelijkse leven van de patiënt volledig overhoop. Bovendien zijn de gebruikte technieken - of het nu gaat om hemodialyse (waarbij het bloed van de patiënt via een slangetje naar de kunstnier wordt geleid) of om peritoneale dialyse (waarbij een vloeistof in de buik wordt gebracht) - in het begin altijd wat overweldigend.
De patiënt voelt zich vaak onbegrepen en heeft dikwijls het gevoel dat hij er alleen voor staat, ook al krijgt hij steun van zijn omgeving. Soms keert hij zich in zichzelf, wat even pijnlijk is voor hemzelf als voor zijn omgeving. Uiteraard is het niet altijd makkelijk om te moeten omgaan met pijn, vermoeidheid en angst, en om te aanvaarden dat het leven nooit meer zal zijn zoals vroeger. Vandaar dat sommige patiënten een periode van opstandigheid doormaken waarin ze hun ziekte niet aanvaarden. Sommigen proberen de ernst ervan te ontkennen en spreken er lichtvaardig over, anderen trachten hun ziekte onder controle te krijgen door de evolutie van de symptomen en de resultaten van hun onderzoeken op de voet te volgen. Die reacties zijn normaal en helpen de patiënt om te gaan met zijn angst.
Het is essentieel om af en toe zijn hart te luchten en er te blijven over praten, niet alleen met zijn omgeving, maar ook met het medisch en paramedisch team. Velen beseffen dat ze nog altijd net als vroeger plannen kunnen maken, hobby's kunnen beoefenen en affectieve banden kunnen behouden als ze eenmaal hun ziekte aanvaard hebben.
Wie een depressie krijgt, mag niet aarzelen om een specialist te raadplegen. Die kan dan psychotherapie, geneesmiddelen of beide voorstellen. Deze beproefde methoden leveren bij de meeste nierpatiënten uitstekende resultaten op.
Deel en print dit artikel
In 2009 hebben meer dan 95.500 personen zich geregistreerd als orgaandonor; dat zijn er 62.500 meer dan in 2005. Maar hoewel het aantal donoren sterk is toegenomen, dreig...
De vakanties zijn vaak een hersenbreker voor ouders van chronische nierpatiëntjes. Toch heeft het hele gezin er nood aan om een paar dagen per jaar stoom af te blazen!Ee...
Terwijl de levensverwachting nog voortdurend blijft stijgen, staan we steeds meer bloot aan chronische ziekten zoals hypertensie, diabetes en nierinsufficiëntie. Wereldwi...
Laurette Onkelinx heeft beslist om het plafond van de maximumfactuur (MF) te verlagen. Concreet wordt er voor 2009 ee...Behandelingen en geneesmiddelen beter terugbetaald
Jan Donck, nefroloog in het AZ Sint-Lucas Gent
Bruno Woitrin, voorzitter van AIRG België
Tatiana Diakun is verpleegster en gespecialiseerd in peritoneale dialyse
Chronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen