Parkinson

---

NIEUWS

Gepubliceerd op 29/08/2011 à 10:39

Parkinson: het nut van ergotherapie

Hoe verder de ziekte van Parkinson evolueert, hoe moeilijker de kleine dagelijkse handelingen worden. Gelukkig kan ergotherapie het leven van de patiënt gemakkelijker maken.

Ergotherapie bij de ziekte van Parkinson

Een ziekenhuisopname is voor iemand met parkinson vaak de gelegenheid om een ergotherapeut te zien. Dankzij ergotherapie leert de patiënt om te gaan met zijn praktische problemen: in en uit bad stappen, zijn hemd dichtknopen, een steak in stukjes snijden. Kortom, het soort handelingen dat steeds moeilijker wordt naargelang de ziekte van Parkinson evolueert.

Fase 1: Een balans opstellen

De ergotherapeut spoort de dagelijkse problemen op die iemand met parkinson ondervindt. Om dat te kunnen, ondervraagt hij niet alleen de patiënt zelf, maar ook de mensen in zijn naaste omgeving. Hij observeert ook hoe de patiënt eet, zich wast, de trappen neemt enz. Op verzoek sturen sommige ziekenhuizen en ziekenfondsen een ergotherapeut aan huis. Zo kan hij bepaalde aanpassingen aanraden om het dagelijkse leven te vergemakkelijken.

Fase 2: Praktische oplossingen zoeken

Het werk van de ergotherapeut stoelt op twee pijlers:

• de revalidatie van de patiënt
• de aanpassing van zijn omgeving.

De revalidatiesessies leren de patiënt de juiste handelingen aan. Bijvoorbeeld gemakkelijker een broek aantrekken of uit bed stappen zonder te vallen of zonder risico op een plotse bloeddrukdaling. Verder leert de patiënt een aantal handige voorwerpen te gebruiken: een knopenhaak om in een oogwenk zijn hemd dicht te knopen, of bestek met een breed antisliphandvat om vlotter te kunnen eten.

Fase 3: De woning van de patiënt aanpassen

Tot slot denkt de ergotherapeut na over middelen om de woning van de patiënt aan te passen. Zo kan hij die beter toegankelijk maken en vooral ongevallen vermijden. Soms volstaan kleine veranderingen om een val te voorkomen: tapijten wegnemen, vasttapijt stevig vastzetten, steunstangen plaatsen in het toilet en de badkamer enz. Als het budget van de patiënt het toelaat, kan de ergotherapeut meer ingrijpende veranderingen overwegen. Hij kan bijvoorbeeld een instapbad met deur laten installeren of een liftstoel om trappen te vermijden. Als dat laatste te duur is, en de toegang tot de bovenverdieping echt te gevaarlijk is, kan de benedenverdieping volledig opnieuw worden ingericht. Die zal dan als permanente leefruimte van de patiënt dienen. Ook hier kan de ergotherapeut nuttige tips geven om die ruimte zo praktisch en aangenaam mogelijk te maken.