Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:11
Ondanks de voortdurende therapeutische vooruitgang kan de ziekte van Parkinson nog altijd niet genezen worden. Een kort overzicht van het ziekteverloop.
De ziekte van Parkinson wordt gekenmerkt door een geleidelijk verlies van de neuronen die verantwoordelijk zijn voor de productie van dopamine. Vandaag wordt dat verlies nog altijd niet volledig gecompenseerd door inname van geneesmiddelen zoals levodopa of dopamineagonisten. Het ziekteverloop gaat dan ook vaak gepaard met een verergering van de symptomen. Hoe snel dat gebeurt, verschilt van individu tot individu. Toch zijn er sterke redenen tot hoop. Zo zou rasagiline het ziekteverloop vertragen, op voorwaarde dat het vroegtijdig wordt ingenomen(1). Bovendien blijven heel wat patiënten dankzij de huidige behandelingen stabiel in de eerste ziektestadia.
In 1967 stelden Hoehn en Yahr een schaal op met vijf stadia die het algemene verloop typeren van de ziekte van Parkinson(2). In het eerste stadium zijn de symptomen unilateraal en omvatten ze minstens één van de twee volgende symptomen:
Dat heeft doorgaans weinig impact op het dagelijkse en beroepsleven. In het tweede stadium daarentegen worden de symptomen bilateraal, met andere woorden: ze treffen tegelijk beide lichaamshelften. Het gaat onder meer om spraakproblemen, een abnormale houding en loopmoeilijkheden. Werken wordt moeilijker, maar blijft mogelijk.
Sommige patiënten evolueren in de loop van verschillende jaren naar stadium 3. De bilaterale symptomen verergeren, en ontstaan er evenwichtsproblemen, met ernstige gevolgen voor het verplaatsingsvermogen van de patiënt en zijn dagelijks leven. In het vierde stadium is de bradykinesie (vertraagde bewegingen) meer uitgesproken, net als de fluctuaties (omdat de behandeling minder goed werkt). Het vijfde stadium, tegelijk ook het ernstigste, treft patiënten die al jarenlang achteruitgaan en van wie de toestand ondanks hun behandeling niet stabiel wordt.
Er bestaan evenveel evolutieve vormen als er patiënten zijn, wat impliceert dat de behandeling moet worden aangepast aan elke patiënt. Bovendien zijn ondersteunende structuren noodzakelijk om de parkinsonpatiënt te begeleiden. In Vlaanderen biedt de Vlaamse Parkinson Liga alle nodige informatie en hulp (www.parkinsonliga.be). Tot slot is het aan te raden om te blijven bewegen, ongeacht het ziektestadium(3).
Deel en print dit artikel
In 2012 bleek uit de resultaten van een studie dat cafeïne een positief effect heeft op bepaalde symptomen van de ziekte van Parkinson. Zo zou er concreet verbetering kom...
Lees verderEvenwichtsstoornissen, stramme spieren, beven, ongecontroleerde bewegingen… Parkinsonpatiënten worden bijna continu geconfronteerd met hun haperende bewegingsmotoriek. En...
Lees verderVaak voorkomende niet-motorische symptomen
De ziekte van Parkinson veroorzaakt motorische problemen, zoals moeizaam stappen en beven. Maar die motorische klachten zijn...
Lees verderBlokkades zijn ongetwijfeld één van de meest invaliderende symptomen van de ziekte van Parkinson. Ze ontstaan gewoonlijk pas een tiental jaar na het verschijnen van de...
Lees verderGeert Rosseel, parkinsonpatiënt en bestuurslid van de Vlaamse Parkinsonliga
Flore Bellefontaine, psychosociale begeleidster bij de Association Parkinson
Jean-Pierre Vandenberk, parkinsonpatiënt en ontwerper van een pillendoosje met timer
Chronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen