"Actieve opvolging" bij prostaatkanker

Alle ziekten

Alle Nieuws

Alle getuigenissen

Alle tests

Alle video's

Preventie, Welzijn & Gezondheid

Home Prostaatkanker Getuigenissen "actieve opvolging" bij prostaatkanker

Prostaatkanker

GETUIGENISSEN

"Actieve opvolging" bij prostaatkanker

Jan, 76 jaar

Veel mannen willen meteen een behandeling als ze horen dat ze kanker hebben. Maar bij een traag evoluerende prostaatkanker is paniek uit den boze. Dat vertelt Jan, die koos voor "actieve opvolging".

Wanneer werd bij u prostaatkanker vastgesteld?

Dat was op mijn 70ste, ondertussen zes jaar geleden. Al enkele jaren liet ik me regelmatig onderzoeken bij de uroloog. Enkele mannen uit mijn familie zijn immers vroeg overleden aan prostaatkanker. Die keer stond mijn PSA redelijk hoog, tussen de 7 en de 8 ng/ml. Dat is toch enigszins alarmerend en dus voldoende om een biopsie te laten nemen. Daaruit bleek dat ik prostaatkanker had.

Welke behandelingen heeft de uroloog toen voorgesteld?

Een operatie, brachytherapie (inwendige bestraling), externe radiotherapie of HIFU (High-Intensity Focused Ultrasound). Maar toen ben ik me in de materie gaan verdiepen. Ik wilde weten wat de consequenties waren van die behandelingen. Alle vier bleken ze risico’s in te houden voor tijdelijke incontinentie en tijdelijke of blijvende impotentie. Dat zag ik niet zo goed zitten.

De patiëntenvereniging "Wij Ook" heeft u op het spoor gezet van "actieve opvolging"?

Ik had al eens over "active surveillance" gelezen, maar professor Louis Denis, toen voorzitter van Wij Ook, vatte het nog eens goed samen. Aangezien het bij mij maar om een microscopisch kleine kanker ging, met een stabiele PSA-waarde, was een ingrijpende behandeling niet noodzakelijk. Veel mannen denken dat ze meteen iets moeten ondernemen als ze horen dat ze kanker hebben. Maar bij prostaatkanker is dat vaak niet nodig.

Wat betekent die "actieve opvolging" in de praktijk?

Drie of vier keer per jaar laat ik mijn PSA meten, om er zeker van te zijn dat die kanker zich niet plots en snel begint te ontwikkelen. Daar komt een echografie en een rectaal toucher bij. Maar op zes jaar tijd is mijn PSA nauwelijks gestegen. Ik heb dus geen behandelingen ondergaan en mijn levenskwaliteit is intact gebleven.

Wat vinden uw vrouw en kinderen van uw keuze?

Mijn vrouw en mijn drie kinderen weten dat ik niet met mijn leven speel. Ze zijn net als ik goed geïnformeerd. Het is zeker geen eenvoudige beslissing om in samenspraak met de uroloog – daar leg ik toch wel de nadruk op – te kiezen om je niet te laten behandelen. Maar beslissen om wel een operatie of bestraling te ondergaan, en te leven met de neveneffecten, is dat evenmin.

Deel en print dit artikel