Erik Briers, hoofdredacteur Prostaatinfo (nieuwsbrief Wij Ook België vzw)
In 2001 werd bij Erik Briers (60) prostaatkanker vastgesteld. Kort daarna werd zijn prostaat weggenomen. “Ik had het geluk er op tijd bij te zijn, en heel correct behandeld te worden.”
Beroepshalve ben ik hoofdredacteur van een wetenschappelijk-technisch tijdschrift over laboratoriumgeneeskunde. Daardoor had ik al heel wat gelezen over de PSA-test, die gebruikt wordt bij de opsporing van prostaatkanker. Zo wist ik dat in België een PSA-test terugbetaald wordt voor mannen vanaf 50 jaar. Toen ik zelf vijftig werd in mei 2001, heb ik die aangevraagd bij mijn huisarts.
Bij die eerste bepaling stonden de PSA-waarden in mijn bloed meteen goed in het rood. Een tweede test enkele weken later bevestigde dat. Ook een echografie, een rectaal onderzoek en een biopsie toonden dat er iets mis liep met mijn prostaat. Maar daarmee was de diagnose van prostaatkanker nog steeds niet helemaal zeker. Bij de derde PSA-test bleken de PSA-waarden verdubbeld. Bijkomende biopsies gingen dezelfde, slechte richting uit. Nog eens drie maanden later bleken de PSA-waarden opnieuw sterk toegenomen. Na aanvullende onderzoeken werd duidelijk dat het om prostaatkanker ging.
Van bij de eerste PSA-test had ik me uitgebreid geïnformeerd over prostaatkanker, ook al was de diagnose nog niet zeker. Zo wist ik dat de kans groot was dat ik een prostatectomie zou moeten ondergaan, een operatie waarbij de prostaat wordt weggenomen.
Op 2 januari 2002 werd ik geopereerd. Ik had het geluk dat de tumor nog volledig ingekapseld zat: er was geen weefsel rond de prostaat aangetast. Maar ik had wel de pech dat mijn rectum bij de operatie scheurde. Daardoor hadden de chirurgen de zenuwen op de prostaat niet kunnen sparen. Dergelijke complicatie komt gelukkig slechts zelden voor.
Na mijn ontslag uit het ziekenhuis ben ik meteen opnieuw aan de slag gegaan, ook al was ik de eerste weken na de operatie wat vermoeid. Met behulp van kinesitherapie lukte het me bovendien om na zes maanden zo goed als droog te blijven. Die incontinentie heeft me overigens nooit thuis gehouden. Niemand kon het klein reservoir aan mijn been zien. Het enige vervelende was dat er in de mannentoiletten van restaurants of cafés geen vuilbakjes staan voor incontinentieverbanden.
Sinds mijn operatie kan ik ook geen erecties meer krijgen. De zenuwen zijn zo beschadigd dat zelfs een erectiepil niet meer helpt. Voor mij zijn inspuitingen met prostaglandines de enige optie, en dat werkt.
Sinds de operatie heb ik geen behandeling meer moeten ondergaan. Ik word nu nog jaarlijks opgevolgd en mijn PSA-waarden, afkomstig van het restweefsel, zitten altijd op de grens van het meetbare. Achteraf gezien ben ik heel tevreden dat de kanker op tijd ontdekt werd. Prostaatkanker kan zware gevolgen hebben, ook al evolueert de ziekte doorgaans heel traag. Ik heb niet de indruk dat prostaatkanker een grote impact heeft gehad op mijn leven. Ik doe nog alles zoals voorheen.
Deel en print dit artikel
De mRNA-technologie... Een baanbrekend stukje technologie, dat volgens Klinisch biologe Isabel Reloux-Roels (UZ Gent) bij eventuele toekomstige pandemieën opnieuw kan ing...
Lees verderStemmingsstoornissen, vermoeidheid, erectiestoornissen, gewichtstoename, spiermassaverlies, opvliegers, stijgende cholesterol- en bloedsuikerwaarden en osteoporose … beho...
Lees verderDe chirurgische verwijdering van de prostaat (totale prostatectomie) is de standaardbehandeling voor niet-uitge...
Lees verderIn de eerste plaats naar de lymfeklieren in het kleine bekken en naar de botten, vooral in de wervelkolom...
Lees verder"Terzake" ging op de Dag tegen Kanker een kijkje nemen in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen, waar naarstig aan een doorbraak wordt gewerkt: "Het is veelbelovend,...
Lees verderChronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen