Gele koorts

Hemorragisch syndroom van gele koorts

Bij de ernstige vormen van gele koorts (15% van de gevallen) treedt er na een tijdelijke remissie een hemorragisch syndroom (bloedingen) op, net zoals bij dengue. De patiënt bloedt uit de mond, de neus, de ogen en/of de maag. Er kan bloed in het braaksel en de stoelgang zitten. Er kan geelzucht optreden (gele verkleuring van de huid en de slijmvliezen, vandaar de naam van de ziekte). Gele koorts kan alle organen aantasten (nieren, lever, enz.).

Gele koorts: een hoge sterfte

Meer dan de helft van de patiënten met een ernstige gele koorts (50 tot 80%, naargelang van de epidemie) sterft na 10 tot 14 dagen.

Gele koorts wordt zo genoemd omdat de ziekte geelzucht kan veroorzaken. Het is een virale ziekte (gelekoortsvirus) die wordt overgedragen door een mug. Gele koorts kan dodelijk zijn.

Volgens de WGO zijn er jaarlijks 200.000 gevallen van gele koorts, waarvan 30.000 met een fatale afloop.

Eerste symptomen van gele koorts

Gele koorts manifesteert zich drie tot zes dagen na de besmetting.

De symptomen lijken op die van een zware griep:

• hoge koorts,
• rillingen,
• hevige hoofdpijn,
• misselijkheid,
• braken,
• gewrichts- en spierpijn.

Het gebeurt echter dat gele koorts helemaal geen symptomen veroorzaakt.

Evolutie van gele koorts

Ernstige vormen van gele koorts kunnen dodelijk zijn, maar de meeste mensen genezen zonder restletsels.

Geen specifieke behandeling

Er bestaat geen specifieke behandeling voor gele koorts. De patiënt kan worden geholpen met een symptomatische behandeling (tegen de koorts, pijn, enz.).

Vaccin tegen gele koorts

Vaccinatie is de beste manier om gele koorts te voorkomen. Het vaccin is overigens verplicht in meerdere landen van Afrika ten zuiden van de Sahara of Zuid-Amerika, waar gele koorts permanent voorkomt. Het vaccin wordt uitsluitend toegediend in erkende vaccinatiecentra.

Gele koorts woedt in de intertropische streken van Centraal- en Zuid-Amerika en vooral in Afrika, waar 95% van de gevallen worden geregistreerd.

Naargelang van het milieu waar de ziekte en de oorzakelijke mug voorkomen, bestaan er drie types gele koorts:

• de oerwoudvorm: in tropische wouden wordt gele koorts onderhouden door een infectiecyclus mug-aap-mug. Als mensen in het woud komen (bijvoorbeeld houthakkers), kunnen ze worden gestoken door geïnfecteerde muggen.
• rurale gele koorts: vaak doen zich kleine epidemieën of opflakkeringen voor in vochtige of halfvochtige gebieden. Muggen die zich zowel in volle natuur als aan de rand van woonzones vermenigvuldigen, zijn geïnfecteerd en verspreiden gele koorts in de dorpen.
• urbane gele koorts: er kunnen grote epidemieën optreden als muggen niet-geïmmuniseerde mensen in dichtbevolkte streken infecteren.