Alzheimer

---

NIEUWS

Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:09

De taalbarrière bij de opvolging van patiënten

Vertaaldiensten, meertalig personeel... Om allochtone patiënten goed op te kunnen volgen, moeten er soms taalbarrières overwonnen worden.

De meesten zijn perfect geïntegreerd in België en wonen hier al jaren. Toch spreken niet alle allochtonen goed Nederlands of Frans. Gevolg: bij de behandeling van patiënten van vreemde herkomst botst men soms op de taalbarrière.

Diagnoseproblemen

"Dat stelt soms problemen voor de diagnose, met name bij een aantal specifieke tests, zoals de MMSE (Mini Mental State Examination)", aldus Thierry Pepersack, hoofd van de dienst geriatrie in het Brusselse Erasmusziekenhuis. "We hebben weliswaar een vertalersteam, maar dat geldt niet voor alle ziekenhuizen. Soms moet de familie van de patiënt worden ingeschakeld als tolk."

De patiëntenverenigingen passen zich aan

Ook patiëntenverenigingen kampen daardoor met taalproblemen. "We werken zo veel mogelijk met personen die de moedertaal van de patiënt spreken", benadrukt Angélina Sartenaer, coördinatrice van de vzw Baluchon. Deze vereniging wil mantelzorgers de kans bieden om even op adem te komen en stuurt zogenaamde 'baluchonneurs' naar de patiënt thuis. Het gaat om mensen die speciaal zijn opgeleid in het opvolgen van alzheimerpatiënten. Ze kunnen de mantelzorgers enkele dagen vervangen en op die manier het welzijn van de patiënt verzekeren. "Ze helpen bij allerlei praktische taken, maar zorgen er ook voor dat de patiënt zijn vaste aangrijpingspunten behoudt en zich op zijn gemak voelt bij hen. Vandaar dat het beter is dat de 'baluchonneur' de taal spreekt van zijn gesprekspartner."

Opvang in een instelling: nog zeldzaam

Ook de opvang in gespecialiseerde rusthuizen en opvangcentra stelt soms problemen. Slechts 4 % van alle bewoners is van buitenlandse origine. "De familie durft de patiënt niet altijd laten opnemen in zo'n instelling, uit schrik dat de taalkloof de zorgkwaliteit zou aantasten", aldus Myriam Bodart, coördinatrice van Infor-Homes. Deze vzw is actief in Vlaanderen, Brussel en Wallonië, en helpt ouderen en hun omgeving om een geschikte opvanginstelling te vinden. Myriam Bodart haalt echter nog een andere verklaring aan voor het kleine aantal allochtonen: sommige gemeenschappen, waar familiale solidariteit nog belangrijk is, verzorgen de patiënt liever thuis.

Op het terrein kunnen steeds meer instellingen voldoen aan de behoeften van die patiënten. "In de opvangcentra werkt er vaak allochtoon personeel, dat de taal van de patiënt beheerst", vervolgt Myriam Bodart.

Jonathan Barbier