Enkele tips om weglopen te vermijden

Alzheimerpatiënten kampen niet alleen met geheugenstoornissen, maar hebben ook een verstoorde tijd-ruimteoriëntatie. Vaak raken ze dan ook de weg kwijt als ze een boodschap doen of op vriendenbezoek gaan?

Blijven luisteren

De drang om weg te lopen, is zelden irrationeel, maar kan een manier zijn om de verveling te verdrijven. Soms wil de patiënt ook per se naar een bepaalde plek. Vandaar dat de zorgverlener moet proberen achterhalen wat er schuilgaat achter zijn woorden en/of gedrag. "Sommigen willen naar buiten omdat ze vroeger regelmatig in hun tuin liepen, een frisse neus haalden of gingen kaartspelen in het café om de hoek. Anderen lopen weg omdat ze hun leefomgeving niet meer herkennen en denken dat ze moeten terugkeren naar huis", aldus Christian Englebert, directeur van het rust- en verzorgingstehuis Les Jardins de la Mémoire. "Weglopen is dus eigenlijk een compleet normale reflex voor mensen die niet beseffen dat ze ziek zijn."

Blijven praten

Er bestaat helaas geen mirakeloplossing voor dit probleem. "De tips die de omgeving hier en daar krijgt, moeten aangepast worden aan de specifieke situatie van de patiënt en aan zijn woonomgeving", vervolgt Christian Englebert. "Zo is het voor een voormalige postbode compleet ondenkbaar en onmogelijk dat hij niet buiten mag, terwijl hij het gewoon was om elke dag 15 km te voet af te leggen." Er moet dus altijd gestreefd worden naar een evenwicht tussen veiligheid en persoonlijke vrijheid. Hoe? Door te proberen een constructieve dialoog op te bouwen. "Het ergste zou zijn: blind en doof blijven voor de vraag van de patiënt en de deur op slot doen", benadrukt Christian Englebert. "Als hij niet het gevoel heeft dat hij opgesloten zit, is de kans groter dat hij niet probeert naar buiten te gaan zonder toestemming." Andere tip: voor afleiding zorgen (hulp vragen in de keuken of erop wijzen dat er een mooi tv-programma begint bijvoorbeeld). Ook gaan wandelen of een uitstapje maken met de patiënt kan een oplossing zijn om weglopen te voorkomen.

Enkele concrete maatregelen

Laat nooit deuren openstaan en leg nooit mantels of autosleutels op een opvallende plaats.
Informeer de buren, de winkeliers en de lokale politie over de problemen van de patiënt.
Voeg bij zijn identiteitskaart de naam en het telefoonnummer van een contactpersoon die moet worden verwittigd bij problemen.
Zorg ervoor dat u altijd een recente foto en een lichaamsbeschrijving van de patiënt bij u hebt, voor het geval er een onderzoek moet worden geopend.
Vergeet ook niet dat alzheimerpatiënten vaak terugkeren naar plaatsen uit hun kindertijd of naar huizen waar ze tijdens hun jeugd hebben gewoond.

Aarzel tot slot niet om hulp te vragen aan uw omgeving. Er bestaan tal van hulpstructuren, zoals patiëntenverenigingen of psychologische thuisbegeleiding, die u wellicht manieren kunnen aanreiken om beter om te gaan met deze moeilijke situaties.

Aurélie Bastin

Deel en print dit artikel