Bipolaire stoornis

GETUIGENISSEN

Jean-Paul kreeg zijn eerste depressieve crisis 25 jaar geleden. Pas zeven jaar later kreeg hij de diagnose. Ondanks het onbegrip rond bipolaire stoornissen, verstopt hij zijn ziekte niet.

Eerste depressieve episode

De ziekte is opgedoken op een doodgewone dag. Ik was in een goed humeur gaan werken. In één minuut voelde ik me plots compleet uitgeput, ik kon niet nadenken noch iets doen. Ik moest onbedaarlijk huilen en kampte met ontzettende stress, en trilde zo hevig dat ik op de grond ben gevallen. Ik dacht dat ik een epileptische aanval kreeg of een beroerte. Met de ziekenwagen werd ik naar het ziekenhuis gebracht, maar de artsen vonden geen verklaring voor deze crisis. 48 uur later was ik weer thuis met anxiolytica, zonder te weten wat me was overkomen. Mijn leven zou nooit meer zijn als voorheen.

De moeilijke weg naar de diagnose

Toen ik weer kon gaan werken, had ik nog steeds last van een gevoel van stress. Daardoor werd ik erg lichtgeraakt. Mijn huisarts verhoogde de dosis anxiolytica en schreef me antidepressiva voor. Ik stortte echter helemaal in. Ik kreeg een depressie die zo ernstig was, dat ik zelfs de energie niet had om me aan te kleden. Ik sliep vijftien uur aan een stuk en had zware zelfmoordneigingen. Vier maanden later kwam ik er eindelijk weer bovenop. Maar de depressieve episodes bleven terugkomen, ongeveer om de twee jaar. Zodra het beter met me ging, zat ik vol vragen: zouden deze episodes verdwijnen of alleen verergeren? Ik was gefrustreerd en kwaad omdat ik depressief was. Pas na twee jaar van gesprekken met een psychiater later viel de diagnose: ‘manisch-depressieve psychose’, nu ‘bipolaire stoornis’ genoemd. De diagnose werd bevestigd door de eerste manische crisis waardoor ik in het ziekenhuis belandde. Van toen af aan wist ik dat het niet mijn schuld was, net zomin als bij een diabeticus of kankerpatiënt. De basis van deze stoornis is biologisch.

Veel onbegrip voor bipolaire stoornis

Ondanks een aangepaste behandeling blijven de depressieve episodes terugkomen, op dit moment om de drie maanden. Ik heb ook last van manische episodes, maar die worden goed onder controle gehouden met geneesmiddelen.

Tijdens herstelperiodes zet ik me in als bestuurder bij Psytoyens en Similes, twee verenigingen die ondersteuning bieden aan mensen met een psychische ziekte.

Voor mensen die me alleen zien tijdens mijn 'goede periodes' is het moeilijk om zich voor te stellen dat ik op een paar uur kan overgaan van een dynamische toestand naar een zware depressie. Als ik depressief ben, neem ik zelfs de telefoon niet op. Dat is geen bewuste keuze, ik kan het dan gewoon niet. Ik mag dan nog zo vaak uitleggen wat bipolariteit is en wat het veroorzaakt, het wordt vaak niet begrepen. Aan het begin van mijn ziekte had ik ontzettend veel last van schuldgevoelens. Nu heb ik geleerd om met de ziekte te leven, en kan ik er vrijuit over praten.

Deel en print dit artikel

UW FAVORIETE ITEMS

25 02 2024

Bipolaire stoornis

Kan spraak een psychose voorspellen?

Psychiater Iris Sommer gaat onderzoeken of verandering in spraak een voorspeller is voor psychose. Samen met een Europees team van hersenwetenschappers, linguïsten en exp...

Lees verder

22 01 2020

Bipolaire stoornis

Bipolaire stoornis: een diagnose in een uurtje tijd?

Het is niet eenvoudig om de diagnose van een bipolaire stoornis te stellen ... Deze aandoening wordt namelijk vaak verward met een depressie, terwijl de behandelwijze ver...

Lees verder

OPINIEPEILING