Slecht behandelde blaasontsteking: risico op complicaties

Als een blaasontsteking niet of slecht wordt behandeld, kunnen de bacteriën zich voor lange tijd in de blaas nestelen en op regelmatige tijdstippen weer een ontsteking veroorzaken. Een terugkerende blaasontsteking veroorzaakt dezelfde symptomen als een gewone.

Kiemen die in de blaas zitten, kunnen via de ureters naar boven klimmen en zo de nieren infecteren. We spreken dan van nierbekkenontsteking. Eerst zijn de symptomen dezelfde als bij een blaasontsteking. Daarna kunnen koorts (hoger dan 38 °C), rillingen en lendenpijn optreden. De behandeling van een nierbekkenontsteking duurt langer dan bij een blaasontsteking: tien à vijftien dagen met antibiotica. Nierbekkenontsteking die chronisch wordt, kan ernstige gevolgen hebben. De werking van de nieren kan er immers onder lijden.

We spreken van bloedvergiftiging als de kiemen zich via het bloed over het hele lichaam uitzaaien en als de besmetting zich veralgemeent. Een bloedvergiftiging wordt gekenmerkt door rillingen en hoge koorts en kan dodelijk zijn bij kwetsbare patiënten, zoals bejaarden en mensen met een chronische ziekte). De behandeling bestaat uit intraveneuze toediening van een combinatie van antibiotica gedurende minstens tien dagen. De patiënt moet dus in het ziekenhuis worden opgenomen. Die complicatie van blaasontsteking is echter zeldzamer dan nierbekkenontsteking.