Symptomen

Een ziekte ontdekt bij toeval

Omdat chronische lymfoïde leukemie soms heel traag evolueert, hebben patiënten vaak geen of vage symptomen. Vermoeidheid, eetlustvermindering, vermagering of nachtzweten kunnen een teken van de ziekte zijn. Omdat ze progressief verloopt, kan een bloedcontrole in het begin van de ziekte slechts een lichte stijging van de witte bloedcellen en een lichte daling van de rode bloedcellen tonen. In de meeste gevallen wordt chronische lymfoïde leukemie toevallig ontdekt bij een eenvoudige bloedafname.

Volumetoename van lymfeklieren en organen

Naargelang de opstapeling van lymfocyten meer uitgesproken wordt, zullen de organen waar dit gebeurt, vergroot voorkomen. Gezwollen lymfeklieren zijn voelbaar op alle lymfeklierniveaus, van de hals, de oksel tot de lies; de milt en de lever nemen meer plaats in de buik. Een zwaartegevoel of pijn in de buik kan wijzen op milt- of leververgroting.

Evolutie in drie stadia

In Europa deelt men chronische lymfoïde leukemie op in drie stadia naargelang van de ernst van de ziekte (stadia van Binet). Men baseert zich voor stadia A en B op het aantal aangetaste lymfeklieren. In totaal onderscheiden we vijf lymfekliergebieden: lymfeklieren in de hals, in de oksel en in de lies, de lever en de milt. Een patiënt in stadium A heeft minder dan drie lymfekliergebieden die ingenomen zijn door lymfocyten. In stadium B zijn drie of meer lymfekliergebieden aangetast. Als anemie en/of trombopenie aanwezig zijn, is de patiënt in stadium C.

Een behandeling in stadia A en B is slechts aangewezen als de ziekte evolueert of als er symptomen aanwezig zijn. In stadium C daarentegen is een behandeling altijd nodig.