Zijn kinderen gewoonlijk gevoelig voor het feit dat ze klein zijn?

De leeftijd speelt een grote rol. Op drie jaar hebben kinderen geen enkel objectief idee over hun lengte. Ze zitten nog in de fase van ’magisch denken’ en zullen altijd zeggen dat ze groot zijn.

In het begin van de lagere school daarentegen beginnen ze zich te vergelijken met anderen en ontwikkelen ze een beeld waarin hun lengte dat meer aansluit bij de realiteit.

Wanneer is een kind klein?

Als het zich onder de referentiecurves voor zijn leeftijd en afkomst bevindt. Dat is echter een medisch concept. Soms zal een kind dat zich binnen de toegestane curves, maar onder het gemiddelde bevindt, zeggen dat hij heel klein is. Dat heeft te maken met hoe hij het beleeft om klein te zijn.

Welke houding raadt u ouders aan?

Soms maken ouders zich ongerust over de kleine gestalte van hun kind, terwijl het kind zelf daar heel goed mee omgaat. Ik probeer te benadrukken dat een lengte een lengte blijft. Het is geen rapport van het kind. Groter betekent niet intelligenter, sympathieker enz. Er mag vooral geen waardeoordeel aan worden toegekend. Maar als het kind er problemen mee heeft, dan moeten we naar hem luisteren.

Syndroom van Turner gediagnosticeerd bij de geboorte

We wisten vanaf de geboorte dan ons dochter het syndroom van Turner had. De arts vermoedde dat omdat ze vochtophoping had aan de handen en voeten. Een kenmerk voor de aandoening. Een genetische test bevestigde zijn diagnose.

Groeiproblemen

Lisa was bij de geboorte 48 cm, een normale lengte. Maar toen ze ongeveer drie jaar was, werd ze echt kleiner dan de anderen. Ze kwam niet aan en groeide niet goed. Rond vijf jaar schreef haar endocrinoloog haar een behandeling met groeihormoon voor. Vanaf dan had ze tien jaar lang elke dag een inspuiting nodig. Lisa heeft nooit gehuild. Ze begreep dat de spuitjes nodig waren om te groeien.

Invloed van de behandeling met groeihormoon

Toen ze acht was, was mijn dochter al flink gegroeid. Ze was natuurlijk nog klein, maar niet kleiner dan de kleine kinderen van haar klas. Dat was zo in haar hele schoolcarrière. Op het einde van haar groei, rond vijftien jaar, mocht ze de behandeling stoppen. Ze kreeg oestrogenen om haar puberteit op te starten. Bij het syndroom van Turner is die er namelijk niet. De arts had ons gewaarschuwd: “zonder behandeling zal ze minder dan 1,50 m meten”. En vandaag is Lisa op achtienjarige 1,58 m dankzij de behandeling. Een echt succes!