Wat is een groeihormoontekort, of GH-tekort?

Bij een GH-tekort produceert de hypofyse geen of onvoldoende groeihormoon (GH). Als dat tekort al aanwezig is bij de geboorte, kan het te wijten zijn aan een slechte ontwikkeling van de hypofyse (20% van de gevallen). In de meeste gevallen verschijnt het echter in de loop van het leven, zonder bekende oorzaak (41% van de gevallen) of na een tumor in de hypofyse, een ernstig schedeltrauma, of na een hersentumorbehandeling met radiotherapie, waarbij de hypofyse verzwakt is (35% van de gevallen).

• Groeivertraging van het kind in vergelijking met wat wordt verwacht voor zijn leeftijd;
• Kleine gestalte voor de leeftijd en jonger uiterlijk;
• Meer vet rond de taille en in het gezicht (mollig kind);
• Vertraagde ontwikkeling van de tanden en vertraagd begin van de puberteit.

Om de diagnose GH-tekort te stellen is het natuurlijk logisch om de concentratie groeihormoon in het bloed te meten. Maar dat is niet zo gemakkelijk. De groeihormoonconcentratie varieert van uur tot uur. De hypofyse scheidt dat hormoon immers niet continu af, maar met pieken en vooral tijdens de slaap.

Er bestaan twee technieken om de diagnose groeihormoontekort te stellen:

• Een provocatietest: analyse van het bloed na stimulatie van een secretiepiek via de toediening van een stof. In België gebruiken artsen doorgaans een insulinetest of een glucagontest, twee hormonen die de hypofyse stimuleren.
• Een indirecte factor meten: het IGF-1-hormoon, geproduceerd onder invloed van het groeihormoon.