Begrijpen

De rol van de bloedstolling

Bij een bloeding moet ons lichaam het bloedverlies kunnen stelpen. Verschillende mechanismen spelen een rol bij de bloedstolling: het beschadigde bloedvat trekt zich samen, de bloedplaatjes dichten tijdelijk het gat in de wand van het bloedvat en het bloed stolt. Bij de bloedstolling wordt een bloedstolsel gevormd dat de definitieve sluiting van het bloedvat bevordert. Het stolsel ontstaat door een kettingreactie van een reeks stoffen: de stollingsfactoren. De laatste schakel in deze kettingreactie is de vorming van een net van fibrinemoleculen, dat de rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes omgeeft. Zo ontstaat het bloedstolsel.

Stollingsfactoren

Stollingsfactoren zijn stoffen die van nature aanwezig zijn in het bloed, maar in niet-geactiveerde vorm. Als er een wond ontstaat, komt het bloed in contact met het beschadigde weefsel. Dan wordt de eerste stollingsfactor geactiveerd. De geactiveerde stollingsfactor activeert de volgende factor, deze activeert de volgende, enzovoort. We noemen dat de "stollingscascade". Er zijn tien stollingsfactoren, die meestal met een cijfer worden aangeduid (bijv. FVIII/F8, FIX/F9, FXIII/F13…). Daarnaast is er nog een stollingsfactor, die de von Willebrandfactor heet. Deze factor vervoert en stabiliseert FVIII in het bloed.