Hoe wordt de diagnose van immune trombopenie gesteld?

Bloedafname

Bij symptomen die aan immune trombopenie doen denken, zal de arts een telling van het aantal bloedplaatjes in het bloed vragen. Tegelijkertijd vraagt hij na te gaan of de rode en witte bloedcellen in het bloedstaal normaal zijn. Andere oorzaken van trombopenie kunnen zo worden uitgesloten, bijvoorbeeld myelodysplasie.

In sommige gevallen is de trombopenie een toevallige ontdekking bij een controlebloedonderzoek.

Tekenen van een recent doorgemaakte infectie worden opgespoord vermits een infectie de ontwikkeling van een trombopenie kan voorafgaan, evenals autoantistoffen tegen andere immuunziekten die de oorzaak kunnen zijn van een secundaire immune trombopenie.

Met een microscopisch onderzoek van het bloed op een draagglaasje (uitstrijkje) kunnen een pseudotrombopenie (samenklitten van bloedplaatjes) en andere ziekten worden uitgesloten (bijv. zeldzame erfelijke trombopenieën, of beenmergziekten).

Beenmergonderzoek

Een beenmergonderzoek is meestal niet nodig tenzij er twijfel is over de diagnose, of als de patiënt niet goed reageert op de behandeling. Bij 50- tot 60-plussers wordt wel vaker een beenmergonderzoek gedaan. De reden is meestal om met meer zekerheid andere bloedziekten uit te sluiten.

Voor een beenmergonderzoek wordt een beenmergpunctie gedaan. Daartoe wordt een kleine hoeveelheid beenmerg uit het bot opgezogen met een naald, meestal in de heup.

Radiologische onderzoeken in dringende gevallen

Bij hoofdpijn, verminderd bewustzijn of uitvaltekens (verlamming, spraakstoornissen, draaiingen…), wordt in urgentie een CT-scan van het hoofd uitgevoerd om een hersenbloeding uit te sluiten.