Behandeling van non-hodgkin

Een behandeling aangepast aan het geval

De behandeling van non-hodgkinlymfomen verschilt zeer sterk van het ene lymfoom tot het andere. Bij een oudere patiënt met een vorm die op korte termijn niet levensbedreigend is, zal geopteerd worden voor een weinig agressieve behandeling met weinig bijwerkingen. Soms wordt orale chemotherapie gebruikt, of de recente biologische behandelingen. Bij een jonge patiënt met een agressief lymfoom is de therapeutische strategie anders.

Chemotherapie en monoklonale antistoffen

Bij de behandeling van non-hodgkinlymfoom wordt vandaag zeer vaak gebruikgemaakt van immunochemotherapie, dit is de combinatie van chemotherapie met een biologische behandeling (monoklonale antistoffen). Monoklonale antistoffen zijn antistoffen die zijn verkregen door gentechnologie. Ze worden ’biologisch’ genoemd omdat ze de werking van onze natuurlijke antistoffen nabootsen. Monoklonale antistoffen kunnen één enkel antigeen aanvallen dat aanwezig is op het celoppervlak. Het gaat dus om echte projectielen tegen de tumor gericht. De komst van dit type geneesmiddel heeft de behandeling van non-hodgkinlymfomen drastisch veranderd. Door deze behandelingen te combineren met chemotherapie is de prognose van lymfomen aanzienlijk verbeterd, vooral die van agressieve lymfomen. Vandaag geneest ongeveer 70% van de patiënten met een dergelijk lymfoom. In bepaalde gevallen kan ook gebruikgemaakt worden van radiotherapie.

Onderhoudsbehandeling

Om terugval te vermijden, kan een onderhoudsbehandeling overwogen worden voor patiënten die aanvankelijk behandeld werden met immunochemotherapie. In dat geval wordt alleen nog de immunotherapie voortgezet en wordt de chemotherapie stopgezet. Een recente studie heeft aangetoond dat patiënten die deze onderhoudsbehandeling om de twee maanden voortzetten gedurende twee jaar, twee keer meer kans maken om in remissie te blijven dan patiënten die stoppen met de behandeling.