Lymfomen

---

NIEUWS

Gepubliceerd op 27/05/2021 à 12:48

Perifere neuropathie en kankerbehandelingen

De behandeling van lymfomen en myelomen, en in zeldzame gevallen ook de aandoeningen zelf, kunnen leiden tot perifere neuropathieën. Dergelijke zenuwaantastingen hebben een aanzienlijke impact op de levenskwaliteit, evenals op de lopende behandelingen. Het is belangrijk om daarover te spreken met uw arts.

 

Het algemene zenuwstelsel omvat de hersenen, het ruggenmerg en de perifere zenuwen, die overal in het lichaam voorkomen. Een neuropathie is een aandoening van de perifere zenuwen. In dat geval zijn de omhulsels van de zenuwen of de zenuwen zelf beschadigd, waardoor hun werking achteruitgaat. Perifere neuropathieën kunnen diverse oorzaken hebben.

Verneem meer over de oorzaken en de symptomen van perifere neuropathieën in ons artikel: ‘Wat u moet weten over perifere neuropathie en lymfomen’.

 

Perifere neuropathieën en geneesmiddelen

Perifere neuropathieën kunnen worden geïnduceerd door geneesmiddelen, meer bepaald medicatie die wordt ingenomen voor oncologische en hematologische ziektes, waaronder lymfomen (bijvoorbeeld bortezomib, thalidomide, cisplatine, vincristine, carboplatine, brentuximab ... ). Die behandelingen hebben bijzonder vaak bijwerkingen, waaronder perifere neuropathie: ze komen voor in 20 tot 40% van de gevallen, naargelang de chemotherapiemedicijnen die men gebruikt om de lymfomen te behandelen. Die cijfers liggen nog hoger als men ook rekening houdt met lichte neuropathieën (waarbij de symptomen gering zijn).

 

Perifere neuropathie als complicatie van lymfomen

In zeldzame gevallen komt perifere neuropathie ook voor als complicatie bij bepaalde kankers en lymfomen: dat paraneoplastische syndroom doet zich voor als de kankercellen stoffen afscheiden die de werking van de zenuwen verstoren.

Bij een multipel myeloom en minder vaak ook bij lymfomen kan de neuropathie worden veroorzaakt doordat een kankergezwel een zenuw verdrukt. Andere oorzaken van perifere neuropathie die men ziet tijdens het onco-hematologisch traject van patiënten zijn post-herpetische pijn (pijnklachten in het gebied rond de perifere zenuw die werd aangetast door zona), een ingreep waarbij een zenuw beschadigd werd en een tekort aan vitamine B, al komt dit laatste heel zelden voor.

 

Perifere neuropathie: symptomen en signalen

Een perifere neuropathie kan zich uiten door heel uiteenlopende symptomen, van tintelingen over gevoelloosheid tot evenwichtsstoornissen.

De impact van perifere neuropathie op de levenskwaliteit is groot. Er is onder meer sprake van pijn in handen en voeten die men omschrijft als ‘elektrische ontladingen’, en verhoogde of verminderde gevoeligheid. Al die zaken hebben een invloed op de nachtrust en de dagelijkse activiteiten. Tegelijk herinneren ze constant aan de ziekte, die tegelijk evolueert (lymfoom, myeloom …).

Als u behandeld wordt voor een lymfoom doet u er goed aan die symptomen te melden aan uw arts of coördinerend verpleegkundige. Als u last krijgt van een neuropathie moet uw behandeling regelmatig worden aangepast om te voorkomen dat de toestand erger wordt.

 

Perifere neuropathie: impact op de behandeling van een lymfoom

Als een patiënt last krijgt van een perifere neuropathie als gevolg van de behandeling van een lymfoom, moet men de therapie aanpassen om te vermijden dat de perifere neuropathie erger wordt en een nog grotere impact op de levenskwaliteit krijgt. Als de behandeling tijdig wordt aangepast, is de kans groter dat de symptomen verdwijnen. Als de behandeling niet wordt aangepast, wordt het wellicht noodzakelijk om te stoppen met de medicatie die de complicatie uitlokt. Bij gevorderde blijvende neuropathie is het soms niet langer mogelijk om te starten met een nieuwe lijn behandelingen, als die geneesmiddelen omvatten die hetzelfde type nevenwerkingen veroorzaken. Bovendien kan het een reden zijn om de patiënt uit te sluiten van deelname aan klinische proeven.

Maar als de behandelingsdosissen daarentegen worden aangepast, zijn de symptomen van de neuropathie omkeerbaar en kunnen ze in de loop van de tijd verbeteren. Reden te meer om elk ongewoon verschijnsel te melden, ook al meent u dat het op het eerste gezicht niets te maken heeft met de ziekte.