Lysosomale ziekten

GETUIGENISSEN

Lysosomale ziekten komen nog altijd weinig aan bod in de opleiding Geneeskunde, al zijn er wel voldoende artsen die zich in deze aandoeningen specialiseren.

Vanaf wanneer staan lysosomale ziekten op het programma in de universitaire opleiding?

Dat is voor het eerst het geval in de cursus biochemie, in het tweede bachelorjaar Geneeskunde. Lysosomale ziekten laten toe de meer theoretische delen van de cursus te illustreren, in die zin dat hun specifieke biochemische mechanismen worden toegelicht. Daarnaast is er ook aandacht voor behandelingen die de falende biochemische mechanismen kunnen corrigeren. De symptomen en de diagnose daarentegen worden pas besproken in het eerste masterjaar.
Daarnaast bestaat er nog een facultatieve module van 30 uur over stofwisselingsziekten, waarvan 2 uur gewijd zijn aan lysosomale ziekten.

Zijn de studenten geïnteresseerd in deze materie?

Ik stel vast dat de optionele module over stofwisselingsziekten op steeds meer interesse kan rekenen. Een paar jaar geleden schreven zich daarvoor vooral biochemici in, terwijl vandaag steeds meer artsen de cursus volgen.
De leerstof over lysosomale ziekten in de les biochemie biedt trouwens een goede gelegenheid om de pure theorie te overstijgen, iets wat de studenten altijd op prijs stellen.

Is het een moeilijk vak om te doceren?

Ja en nee. Het basisprincipe van deze aandoeningen is makkelijk uit te leggen, maar het klinische aspect is een heel stuk complexer. Deze ziekten kunnen immers gepaard gaan met tal van uiteenlopende symptomen. Vandaar dat het onmogelijk is om alle lysosomale ziekten te bespreken zonder in een soort “cataloguscursus” te vervallen. Om dat te vermijden, geven we alleen les over lysosomale ziekten die kunnen worden behandeld. Het is beter om die grondig te leren kennen dan om alle ziekten vluchtig te overlopen.

Vindt u dat er in België te weinig specialisten zijn in lysosomale ziekten?

Toch niet. Artsen kunnen pas voldoende expertise opdoen als ze een groot aantal patiënten kunnen opvolgen. En aangezien lysosomale ziekten nu eenmaal zeldzaam zijn, is het beter dat er niet te veel specialisten zijn. België telt 6 centra voor stofwisselingsziekten, en dat is genoeg. Let wel: dat geldt vooral voor pediaters, niet voor de artsen die volwassen patiënten behandelen. Daar is er wel degelijk een tekort. Veel van die patiënten blijven trouwens bij hun pediater gaan, ook als ze volwassen zijn.

Deel en print dit artikel

NIEUWS

23 02 2011

Lysosomale ziekten

Spotlight op lysosomale stapelingsziekten

Ziekten met vele gezichten

De ziekte van Gaucher, de ziekte van Pompe, de ziekte van Fabry, type 1-mucopolysaccharidose (MPS) ... Er zijn wel vijftig lysosomale stapelin...

Lees verder

23 02 2011

Lysosomale ziekten

Lysosomale ziekten: een totaalaanpak

Complexe en chronische aandoeningen

Lysosomaleziekten zijn aandoeningen die complexe symptomen hebben en verschillende organen aantasten. Bovendien bezorgen ze de patië...

Lees verder

UW FAVORIETE ITEMS

25 10 2022

Borstkanker

Tegen 2030 een vaccin tegen kanker?

"Terzake" ging op de Dag tegen Kanker een kijkje nemen in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen, waar naarstig aan een doorbraak wordt gewerkt: "Het is veelbelovend,...

Lees verder

OPINIEPEILING