Nierinsufficiëntie

---

NIEUWS

Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:14

Nierinsufficiëntie: vermoeidheid overwinnen

Patiënten met nierinsufficiëntie voelen zich vaak de hele tijd bijzonder vermoeid. Die vermoeidheid heeft verschillende oorzaken die op alle fronten moeten worden bestreden.

Chronische vermoeidheid en slaapstoornissen

Nierpatiënten hebben zeer vaak last van chronische vermoeidheid en slaapstoornissen. Daarbij zijn tal van factoren in het spel, zoals bloedarmoede (anemie), stress, bepaalde neurologische symptomen... Wanneer die patiënten starten met dialyse of een niertransplantatie krijgen, blijkt hun vermoeidheid vaak sterk te verminderen. Dat bewijst dat die wel degelijk samenhangt met hun verminderde nierfunctie, en dat ze tijdig moeten beginnen met dialyse.

Risico op bloedarmoede

De nieren produceren een hormoon, erytropoëtine (EPO), dat een essentiële rol speelt bij de productie van rode bloedcellen door het beenmerg. Zodra er nierinsufficiëntie ontstaat, daalt de secretie van erytropoëtine, waardoor het aantal rode bloedcellen vermindert (bloedarmoede). Gelukkig wordt erytropoëtine vandaag biotechnologisch geproduceerd en mag ze worden toegediend aan patiënten met nierinsufficiëntie, waardoor hun bloedarmoede en dus ook hun vermoeidheid sterk verminderen.

Het 'restless legs'-syndroom

Nierinsufficiëntie kan ook gepaard gaan met het 'restless legs'-syndroom. Typisch voor deze neurologische stoornis is de onbedwingbare behoefte om de benen te bewegen, vooral in lighouding. Kriebelingen, prikkelingen en branderig gevoel zorgen voor grote hinder en verstoren aanzienlijk de slaap. Het 'restless legs'-syndroom is niet typisch voor nierinsufficiëntie, al lijden wel veel patiënten eraan. Vandaag bestaat er nog geen enkele specifieke behandeling voor dit syndroom, al kunnen bepaalde geneesmiddelen verlichting brengen.

Ademhalingsstoornissen en slaapapneu

Nierinsufficiëntie gaat ook vaak samen met diabetes, overgewicht en/of zwaarlijvigheid (obesitas). Vandaar dat veel patiënten ook kampen met nachtelijke ademhalingsstoornissen of slaapapneu. Deze ademhalingsstoornissen houden niet alleen een risico in op hart- en vaatziekten, maar verstoren ook de slaapcyclus, doordat de patiënt voortdurend heel even wakker schiet ('micro-ontwaken'). Vandaar dat hij zich 's ochtends vaak nog altijd vermoeid voelt, ook al denkt hij voldoende te hebben geslapen.