
Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:07
Bij de meeste patiënten met terminale nierinsufficiëntie zijn de ontstekingsmarkers verhoogd. Een factor waarmee rekening moet worden gehouden, omdat hij heel wat implicaties heeft.
Bij patiënten met terminale nierinsufficiëntie zijn de ontstekingsmarkers in het bloed sterk verhoogd. Hoewel dit ontstekingsproces in de loop van de tijd kan schommelen, is het zonder enige twijfel toch chronisch. Terminale nierinsufficiëntie is dan ook wel degelijk een ontstekingsziekte. Maar waarom?
Allereerst moeten we eraan herinneren dat de nieraandoening zelf gepaard gaat met een abnormale ontstekingsreactie. Nadien doet dialyse – en meer bepaald contact met dialysemateriaal en -oplossingen – het ontstekingsproces meestal toenemen. De ontsteking kan niet alleen pijn veroorzaken, maar ook ondervoeding, resistentie tegen erytropoëtine (het hormoon dat de productie van rode bloedcellen regelt) en atherosclerose (slagaderverkalking).
De ontsteking beïnvloedt de hormoonproductie en wijzigt daardoor ook bepaalde stofwisselingsprocessen. Zo kampen heel wat patiënten met eetlustverlies, waardoor ze zich niet meer correct voeden. Bovendien zijn velen sowieso al ondervoed op het moment dat ze starten met dialyse, door hun ziekte en de beperkingen die ermee gepaard gaan. Volgens studies zou ongeveer 30 % van alle dialysepatiënten ondervoedingsverschijnselen vertonen.
De ontsteking bevordert ook atherosclerose, een verdikking van de slagaderwand die op haar beurt het risico op hart- en vaatziekten doet stijgen. Atherosclerose gaat meestal gepaard met te hoge cholesterol, hypertensie en/of diabetes, al hebben verschillende studies aangetoond dat ook het ontstekingsproces een centrale rol speelt bij dit verschijnsel. Zo blijkt een verhoogde CRP (C-reactieve proteïne, een ontstekingsmarker) een voorspellende factor voor cardiovasculaire accidenten, ook bij personen die niet lijden aan chronische nierinsufficiëntie.
Ontsteking is een parameter die specifiek moet worden bestreden. Vandaar dat de gebruikte dialysematerialen en -oplossingen nog meer compatibel moeten worden gemaakt met het lichaam. Ook ondervoeding moet worden aangepakt, dankzij sociale (thuismaaltijden bijvoorbeeld) en dieetmaatregelen. Eventuele geneesmiddelenbehandeling van de ontsteking moet geval per geval besproken worden. Sommige studies wijzen op het nut van niet-steroïdale ontstekingsremmers, aspirine of statines. Toch zijn er nog bijkomende onderzoeken nodig om precies uit te maken hoe doeltreffend ze zijn tegen ontsteking bij dialyse.
Julie Luong
Deel en print dit artikel
23 02 2011
Het is in de eerste plaats de bedoeling de behandeling van chronische patiënten te optimaliseren door de samenwerking tus...Waarom zijn er precies zorgtrajecten gelanceerd?
23 02 2011
In België loopt 20 tot 25% van de patiënten die op een niertransplantatie wachten een verhoogd risico op afstoting. Hun lichaam produceert antidonor antilichaampjes, het...
23 02 2011
In België zijn de meeste donoren hersendood. Toch kunnen naasten van patiënten met nierinsufficiëntie al tijdens hun leven een nier afstaan. Dit...Twee soorten donoren
23 02 2011
Wanneer dialyse (vervangende nierfunctiebehandeling) onvermijdelijk wordt, moet nog nagegaan worden welk soort behandeling het meest geschikt is voor de patiënt. Meestal...
Tatiana Diakun is verpleegster en gespecialiseerd in peritoneale dialyse
Chronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen