Welke onderzoeken zijn nodig om longontsteking uit te sluiten?

Aanvullende onderzoeken: wanneer?

Bij twijfel zijn aanvullende onderzoeken nodig om longontsteking uit te sluiten. Bij sommige risicopatiënten gebeuren dergelijke onderzoeken stelselmatiger: bij mensen met een chronische ademhalingsaandoening zoals COPD of astma, bejaarden, mensen met verlaagde weerstand, diabetespatiënten.

Ontsteking meten in het bloed

Als de arts twijfelt tussen bronchitis en longontsteking kan hij via een bloedafname de waarde van C-reactief proteïne (CRP-waarde) laten bepalen. Dat is een proteïne die de lever afscheidt en die een rol speelt bij ontsteking en immuunafweer. Als de waarde van deze proteïne matig verhoogd is, wijst dat op een virale infectie. Dan denken we vooral aan acute bronchitis. Een hoge waarde wijst op een bacteriële infectie. Dan vermoeden we dat het om longontsteking gaat.

Analyse van het aantal witte bloedcellen

Als bepaalde witte bloedcellen, de lymfocyten, verhoogd aanwezig zijn in het bloed, wijst dat vooral op een virale aandoening. Een stijging van een ander type witte bloedcellen, polymorfe neutrofielen, wijst dan weer op een bacteriële infectie.

Radiografie van de borstkas

Blijft er twijfel bestaan, dan is het mogelijk om met een radiografie van de borstkas vlekjes op de longen op te sporen. Die zijn het bewijs van een haard van longontsteking of van pleuravocht (daarbij zit er vloeistof tussen de longen en het vlies dat de longen bedekt, de pleura).

Analyse van de fluimen

De analyse van de fluimen kan ook aanwijzingen geven over de mogelijke bacteriële oorzaak van de ziekte. Er wordt slijm ingezameld dat snel in een laboratorium wordt onderzocht. Maar zo’n analyse is niet van groot belang voor de diagnose van acute bronchitis.