Lydie, 46 jaar
Christophe was geagiteerd in de klas en daagde iedereen uit thuis. Hij heeft een lijdensweg gehad in zijn kinderjaren. Totdat een dokter de diagnose van ADHD heeft gesteld en hem met een behandeling terug op het goede spoor heeft gezet.
'Het is op school dat de problemen van mijn zoon Christophe zijn begonnen. Vanaf zijn 5 à 6 jaar stapelde hij de straffen op. En toch behaalde hij nog goede resultaten. Thuis was hij onhoudbaar: hij viel zijn zusje lastig, hij negeerde wat zijn vader en ik hem zegden. Hij was niet echt stout maar hij hield ervan iedereen uit te dagen en te provoceren.
Maar toen hij naar het middelbaar ging, begon hij sommige lessen te brossen. Zijn schoolresultaten gingen sterk achteruit. Bij een open gesprek gaf hij toe dat hij daar zelf het meest onder leed. Hij voelde zich minder begaafd dan de anderen en kon zich niet concentreren op een gevraagde taak. Hij wilde dan uiteindelijk liever zelf zijn mislukking 'organiseren' in plaats van ze te ondergaan. Want een mislukking leek hem toch onvermijdelijk...'
'Mijn zoon ging dan akkoord om een specialist te raadplegen die de diagnose stelde van ADHD. Hij was toen 14 jaar. In onze familie hebben wij dat allemaal als een bevrijding ervaren. Zijn gedrag had dus een oorzaak van buitenaf: hij hoefde zich niet schuldig te voelen en wij hadden geen reden om hem te beschuldigen. Er werd een basisbehandeling met methylfenidaat gestart. Hij werd daardoor terug serener en was vooral bevrijd van zijn angsten. Tegelijkertijd begon hij intensief sport te beoefenen. 'Dat heb ik nodig om mij te ontladen', zo vertrouwde hij mij regelmatig toe.
Sindsdien hebben wij terug een veel betere band. Hij studeert nu aan de universiteit en volgt daar rechten. Hij is er zeker van dat hij zal slagen in zijn studies. En ik trouwens ook.'
Deel en print dit artikel
Om in groep te kunnen functioneren, moeten we af en toe onze verbale of motorische reacties kunnen afremmen (inhiberen) en beheersen. Zo kunne...
Lees verderVolwassen ADHD-ers zijn vaak gepassioneerde, enthousiaste en gevoelige mensen, maar het is vaak niet makkelijk om ze te volgen! Ze zijn als de dood voor routine en stellen hun re...
Lees verderOngeveer een derde van de ADHD-kinderen zullen niet meer hyperactief zijn op volwassen leeftijd, misschien omdat de symptomen verdwenen zijn maar meer w...
Lees verderADHD gaat vaak gepaard met leesstoornissen (dyslexie) en schrijfstoornissen (dysgrafie en dysorthografie), ook al is het er niet altijd de oorzaak van. Meer...
Lees verderVroeger werd vaak beweerd dat ADHD met de jaren geleidelijk verdwijnt. Vandaag staat echter vast dat bijna 2/3 van alle kindere...
Lees verderHyperactieve patiënten ontwikkelen vaak onbewust allerlei compensatiemechanismen, die positief kunnen zijn.
Sommigen worden heel strikt en punctueel, om hun aandachtsstoornissen...
Lees verderAngst voor het vaccin
Artrose
Chronische bronchitis
Covid-19
Hemofilie
Hoge bloeddruk
Inflammatoire darmziekten (IBD) Inleiding
Longkanker
Lymfomen
Lysosomaal zure lipase deficiëntie
Melanoom
Multipel myeloom
Multiple sclerose
Slapeloosheid
Transplantatie van organen
Wondverzorging