Opname: hoe het te vertellen aan de patiënt?

Een alzheimerpatiënt laten opnemen in een rusthuis, is voor de naaste omgeving een moeilijke beslissing die de nodige angst en schuldgevoelens teweegbrengt. Er zijn geen kant-en-klare voorschriften om dat probleemloos te laten verlopen. De beste methode is: het zo menselijk mogelijk aanpakken en daarbij rekening houden met de specifieke situatie.

Zoals Nadine Bosman, psychologe in "Les Jardins de la Mémoire" (1), opmerkt, is het voor de omgeving belangrijk om de nodige steun te krijgen op het ogenblik dat ze een alzheimerpatiënt moet laten opnemen in een instelling. "Ik vind dat die keuze eerst besproken moet kunnen worden met een arts. De last van zo'n beslissing mag niet alleen op de schouders van de familie terechtkomen."

Een beter aangepaste follow-up

"Als de patiënt dringend moet worden opgenomen in een rusthuis, na een ziekenhuisverblijf of een ernstig probleem thuis, zullen zowel hijzelf als zijn omgeving het daar vaak bijzonder moeilijk mee hebben", vervolgt Nadine Bosman. "Het is dan ook beter om de boodschap voorzichtig en geleidelijk aan te brengen, en daarbij te benadrukken dat de patiënt op die manier aangepaster zorg en meer aandacht zal krijgen."

Een menselijke aanpak

Wim Vellemans is directeur van "La Maison Providence" in Doornik (2). Hij raadt aan om de kwestie heel spontaan te bespreken en daarbij niet de nadruk te leggen op het geheugenverlies en de tekortkomingen van de patiënt. "Het is moeilijk om te moeten horen dat je niet meer voor jezelf kunt zorgen. Vandaar dat het erop aankomt op een heel menselijke manier over de toekomst te spreken en daarbij te benadrukken dat de patiënt toch nog een gelukkige tijd kan beleven in het rusthuis."

Vooroordelen overwinnen

"Idealiter mag de discussie niet bemoeilijkt worden door het zeer negatieve imago van het leven in een instelling", vervolgt hij. "Het is belangrijk dat zowel de omgeving als de patiënt beseffen dat rusthuizen niet meer zijn wat ze geweest zijn. De dienstverlening is verbeterd, en we proberen in de mate van het mogelijke rekening te houden met ieders behoeften, ook al is dat een magere troost op het moment dat de patiënt moet worden opgenomen…".

De patiënt geruststellen

"Het is ook heel belangrijk dat rusthuizen hun deuren openstellen voor de partner van de patiënt en dat de naaste omgeving vaak op bezoek mag komen", aldus nog Wim Vellemans. Het is voor de patiënt een geruststelling als zijn familie hem duidelijk maakt dat ze hem niet in de steek laat. "Dankzij de opname kan de partner de zware rol van 'verpleegkundige' inruilen voor die van naaste. Die stap kan de patiënt en zijn partner of familie dus dichter bij elkaar brengen en de relatie verbeteren", besluit Nadine Bosman.

Aurélie Bastin(1) Rust- en verzorgingstehuis op de site van het Erasmusziekenhuis dat gespecialiseerd is in de opvang van alzheimerpatiënten.(2) Rusthuis "La Maison de Providence", Chaussée de Renaix 36, 7500 Doornik.

Deel en print dit artikel