Mijn eerste blaasontsteking kreeg ik op 17-jarige leeftijd. Ik zat toen op het eerste jaar rechten aan de universiteit. Ik moest de hele dag naar het toilet, ook tijdens de lessen. ‘s Avonds had ik nog altijd een brandend gevoel bij het plassen. Ik ben daarom de volgende dag naar mijn huisarts gegaan. Die heeft mij een antibioticum gegeven dat ik eenmaal moest innemen. De symptomen verdwenen vrij snel. Maar het duurde niet lang of ik had het weer zitten.

Herhaalde blaasontsteking

Twee maanden later kreeg ik weer een blaasontsteking. Mijn arts onderzocht mijn urine en schreef me een krachtiger antibioticum voor dat ik gedurende een week moest innemen. Het resultaat was even goed als de eerste keer. Maar negen weken later zat ik opnieuw bij mijn huisarts. Ik had nochtans alle voorzorgsmaatregelen genomen: een goede intieme hygiëne, twee liter water per dag drinken, plassen na het vrijen… Niets hielp.

Oorzaak: dyssynergie tussen de blaas en de sfincter

Ik ben naar het ziekenhuis gegaan voor enkele onderzoeken, waaronder een echografie van de blaas na urinelozing. Op het einde van mijn parcours in het ziekenhuis gaf de uroloog zijn verdict: “Juffrouw, ik denk dat u niet correct plast.” Ik stond aan de grond genageld. Hij legde mij uit dat ik een dyssynergie tussen de blaas en de sfincter had. De spieren van mijn bekkenbodem waren voortdurend gespannen, ook als ik plaste. Daardoor bleef er altijd wat urine in mijn blaas zitten, waarin de bacteriën zich konden vermenigvuldigen. Dat verklaarde mijn herhaalde blaasontstekingen.

De oplossing? Sessies fysiotherapie

Dankzij de oefeningen die ik bij mijn fysiotherapeut uitvoerde, heb ik geleerd om me bewust te zijn van mijn bekkenbodem en vooral om de spieren van mijn bekkenbodem te ontspannen. In het begin was dat niet eenvoudig. Het heeft een tijdje geduurd voor ik mijn spieren bij het plassen volledig kon ontspannen. Maar nu slaag ik daar zonder probleem in. Als ik naar het toilet ga, moet ik maar aan één ding denken: mijn bekkenbodem ontspannen om mijn blaas goed te ledigen. Zeg nu zelf, er zijn behandelingen die erger zijn.

Waarom krijgen vrouwen in de menopauze gemakkelijker een blaasontsteking?

Bij de menopauze valt de hormoonproductie door de eierstokken stil. De daling van de hoeveelheid progesteron en vooral van de oestrogenen resulteert in twee symptomen die een blaasontsteking in de hand kunnen werken:

• droge vagina
• relaxatie van de urinebuis.

Doordat de vaginale afscheiding vermindert, wordt de vagina droog en minder zuur, en dat beschermt haar minder tegen bacteriën. Een bacteriële infectie wordt ook in de hand gewerkt door het tweede symptoom: de urinebuiswand ontspant, zodat die meer open gaat staan.

Bestaat er een behandeling om die symptomen te bestrijden?

Jazeker. Als iemand nog andere menopauzale symptomen heeft (warmteopwellingen, osteoporose …), kan een hormonale substitutietherapie (HST) worden voorgeschreven. De vaginale afscheiding zal dan weer toenemen, waardoor ook de tonus van de urinebuis weer zal verbeteren. Als het probleem louter lokaal is, kan het volstaan om een oestriolcrème of oestriolovules in de vagina te brengen. Het voordeel van een lokale behandeling? Er zijn geen contra-indicaties voor het gebruik van lokale producten, in tegenstelling tot wat het geval is bij HST (borstkanker, longembolie …).

Is een hormonale behandeling werkelijk doeltreffend tegen blaasontsteking?

Ja. In de meeste gevallen daalt het risico op urineweginfecties weer tot het niveau van voor de menopauze en dat al na twee à drie maanden. Een hormonale behandeling biedt evenwel alleen bescherming tegen infectieuze blaasontsteking, maar niet tegen blaaspijnsyndroom. Dat laatste komt vaker voor bij oudere dan bij jonge vrouwen.