Diagnose

Nuchtere glykemie

Diabetes wordt gediagnosticeerd met een bloedafname waarna de glykemie (suikergehalte in het bloed) wordt bepaald. We spreken van diabetes als de nuchtere glykemie groter is dan of gelijk aan 126 mg/dl bij twee bloedafnames.

Orale glucosetolerantietest

Mensen met een glykemie van 110 tot 126 mg/dl lopen een risico op diabetes. Ze moeten van dichtbij worden gevolgd. Ze vertonen namelijk een 'glucose-intolerantie', een toestand van prediabetes. Prediabetes houdt reeds een hoger risico op hart- en vaataandoeningen in.

Bij die mensen wordt een test uitgevoerd waarbij na inname van een grote hoeveelheid suiker, meerdere bloedafnames worden verricht tijdens een periode van twee uur. Als de glykemie tijdens die periode boven bepaalde drempelwaarden stijgt, kan ook een diagnose van diabetes worden gesteld.

Geglycosyleerde hemoglobine

De concentratie van 'geglycosyleerde hemoglobine' (HbA1c) in het bloed geeft een idee over de gemiddelde glykemie van de laatste drie maanden. Door meting van het HbA1c-gehalte kunnen we het glykemie-evenwicht volgen en de behandeling van diabetes evalueren en aanpassen.

Diabetes kan zich ontwikkelen zonder symptomen te veroorzaken. Daarom kan opsporing nuttig zijn. Het wordt aanbevolen diabetes op te sporen bij mensen die een hoog risico lopen om diabetes te krijgen:

• mensen ouder dan 45 jaar,
• mensen met overgewicht of zwaarlijvigheid, vooral als het vet in de buik zit,
• mensen met naaste familieleden met diabetes,
• mensen die een hoog cardiovasculair risico lopen doordat ze roken, te veel cholesterol of een hoge bloeddruk hebben,
• vrouwen met een voorgeschiedenis van zwangerschapsdiabetes,
• en uiteraard mensen die al een probleem met het hart of de hersenen (beroerte) hebben gehad.