Soms kan de lever ontstoken raken, bijvoorbeeld door overmatig gebruik van alcohol, drugs of geneesmiddelen. Maar veel vaker ligt de oorzaak van de ontsteking bij een virusinfectie. In dat geval is er sprake van ‘virale hepatitis’. Er zijn meerdere vormen van virale hepatitis bekend, waarvan de meest bekende hepatitis A, B en C.
Hepatitis A: besmetting via de stoelgangHepatitis A is het meest voorkomende hepatitis-virus. Typisch gaat het om een infectie opgelopen op een exotische reis. Besmetting gebeurt meestal door water te drinken of voedsel te eten dat in contact is gekomen met de stoelgang van iemand die met het hepatitis A-virus besmet is. Meestal is een infectie met hepatitis A goedaardig. De symptomen zoals geelzucht en vermoeidheid verdwijnen vanzelf, samen met het virus. Er bestaat dus niet iets als chronische hepatitis A.
Hepatitis B: verschillende vormen van besmettingHet hepatitis B-virus wordt verspreid via het bloed, door het spuiten van drugs, ook via seksueel contact, en bij de geboorte als de moeder besmet is. De meeste volwassenen hebben hepatitis B voor een korte tijd, en genezen daarna vrij snel. Dit wordt ook ‘acute hepatitis B’ genoemd. Vaak geeft hepatitis B weinig symptomen. Patiënten weten dus niet altijd dat ze in aanraking zijn gekomen met het virus.
5 tot 10% van de patiënten die besmet werden op volwassen leeftijd, slagen er niet in het virus te verwijderen. Zo kan de hepatitis B chronisch worden, waardoor er op termijn cirrose en leverkanker kunnen ontstaan.
Hepatitis C: besmetting via het bloedHepatitis C lijkt sterk op hepatitis B. Hepatitis C wordt overgedragen via het bloed bij het gebruiken van een besmette injectienaald, en voor 1900, via bloedtransfusies. Het risico op de ontwikkeling een van chronische infectie (besmetting langer dan zes maanden) is erg groot, want 80% van de besmette personen slagen er niet in het virus te elimineren. In dat geval is er bijna geen kans op spontane genezing. Ook hepatitis C veroorzaakt de eerste jaren weinig symptomen, maar houdt echter een groot risico in op het ontwikkelen van een ernstige aandoening. Belangrijk verschil met hepatitis B is dat er voor hepatitis C geen vaccin bestaat, en dat het niet mogelijk is om er immuun voor te worden.
De nieuwe proteaseremmers zouden de effectiviteit van de huidige standaardbehandeling verhogen. Jammer genoeg neemt ook de kans op bijwerkingen toe. Zo verhoogt telaprevir de kans...
Lees verderDe behandeling met peginterferon alfa en ribavirine kan enkele vervelende bijwerkingen veroorzaken:
Er bestaan enkele eenvoudige maatregelen om de slaagkansen van de behandeling van chronische hepatitis C te vergroten:
Leven met een chronische aandoening als hepatitis C heeft grote gevolgen. De symptomen als gevolg van de infectie, bijvoorbeeld de misselijkheid en de vermoeidheid, kunnen een bela...
Lees verderCirrose op zich kan niet genezen worden: het gevormde littekenweefsel blijft bestaan. Patiënten krijgen de standaard combinatietherapie van peginterferon alfa...
Lees verderIn september 2011 keurde Europa het gebruik van de proteaseremmers (telaprevir en boceprevir) goed bij de behandeling van hepatitis C. Deze geneesmiddelen blokkeren een enzym, een...
Lees verderProf. dr. Peter Michielsen, Universitair Ziekenhuis Antwerpen
Angst voor het vaccin
Artrose
Buikgriep
Chronische bronchitis
Covid-19
Covid-19 en fake news
Diabetes
Hemofilie
Hoge bloeddruk
Lactose-intolerantie
Longkanker
Lysosomaal zure lipase deficiëntie
Melanoom
Multipel myeloom
Prostaatkanker
Transplantatie van organen