Besmetting

Hepatitis C is niet één virus, maar een verzamelnaam voor een groep virussen. Er zijn zes verschillende ‘genotypes’. Alle genotypes richten dezelfde leverschade aan en veroorzaken dezelfde symptomen. Maar hun respons op de behandeling is wel verschillend.

• Types 1a en 1b zijn goed voor ongeveer 60% van alle infecties met hepatitis C in Europa, Noord-Amerika en Japan.
• Type 2 komt minder vaak voor, en dan vooral in de gebieden rond de Middellandse Zee.
• Type 3 is frequent in Zuidoost-Azië.
• Type 4 wordt vooral gevonden in het Midden-Oosten, Egypte en Centraal-Afrika.
• Type 5 duikt bijna alleen op in Zuid-Afrika.
• Type 6 komt vooral in Azië voor.

De bepaling van het genotype is belangrijk, omdat de genotypes verschillend reageren op de behandeling. Bij genotype 1 is het effect bijvoorbeeld doorgaans beperkt, terwijl genotypes 2 en 3 meestal beter reageren.

Een overdracht van het hepatitis C-virus kan enkel via besmet bloed. Het kan dus niet door te hoesten, te niezen, te kussen of te knuffelen. Een besmetting is evenmin mogelijk door van hetzelfde bord te eten of van hetzelfde glas te drinken als van een besmet persoon.

• Een besmette naald gebruiken. Dan kan bijvoorbeeld voor drugsgebruik, bij het zetten van een piercing of van een tatoeage, en bij acupunctuur.
• Overdracht is mogelijk door scheermessen, nagelknippers en tandenborstels te delen.
• Sinds 1990 wordt in België alle donorbloed gecontroleerd op het hepatitis C-virus. Een besmetting via donorbloed is dus niet meer mogelijk.
• De kans op besmetting bij stabiele heterokoppels is zeer klein, bij wisselend homoseksueel contact is die groter.
• In zeldzame gevallen draagt een moeder met hepatitis C het virus over op haar kind bij de geboorte.

Iedereen die het hepatitis C-virus draagt, of die symptomen heeft of niet, kan iemand anders besmetten. Na besmetting kan het twee weken tot zes maanden duren voor de eerste symptomen optreden (incubatietijd).