Evolutie

Hepatitis C-patiënten met cirrose hebben per jaar 1 tot 4% kans om leverkanker te krijgen. Leverkanker ontstaat zeer zelden bij patiënten die geen cirrose hebben.

Het ontstaansmechanisme van leverkanker bij hepatitis C is nog niet duidelijk. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met de voortdurende afbraak en opbouw van levercellen.

Ongeveer 5 tot 20% van de patiënten met chronische hepatitis C ontwikkelt cirrose. Daar kan 20 tot 30 jaar over gaan. Cirrose is een ernstig en onomkeerbaar proces. Als gevolg van de ontsteking sterven gezonde levercellen af, en komt er vervolgens littekenweefsel in de plaats. De levercapaciteit wordt zo steeds kleiner. Cirrose leidt tot leverinsufficiëntie, geelzucht, ascites, waarbij de buikholte opzwelt door buikvocht, spataders in de slokdarm die op elk moment kunnen openbarsten, en tal van andere symptomen.

Ongeveer 80% van de mensen die een besmetting met het hepatitis C-virus oplopen, ondervindt daar geen symptomen van op het moment van besmetting. Bij de andere 20% gaat het om eerder vage symptomen, zoals vermoeidheid, gewichtsverlies, vage buikongemakken, misselijkheid en braken, koorts en pijnlijke gewrichten..

Zes maanden infectie

Ongeveer 80% van de mensen met hepatitis C ontwikkelt chronische hepatitis C. Hun immuunsysteem is er niet in geslaagd het virus uit het lichaam te verwijderen. Men spreekt van chronische hepatitis C indien viraal RNA minstens 6 maanden in het bloed aanwezig blijft.

Leverontsteking en leverfibrose

Chronische hepatitis C gaat gepaard met het ontstaan van een variabele graad van leverontsteking en met leverfibrose. Leverfibrose is de vorming van littekens in de lever als gevolg van chronische ontsteking. Die littekens kunnen de leverfunctie bemoeilijken.

In het begin geen symptomen

Bij chronische hepatitis C vertonen de meeste mensen (60 tot 80%) de eerste jaren geen symptomen. De eerste symptomen zijn vergelijkbaar met die bij acute hepatitis C: vermoeidheid, gewichtsverlies, vage buikongemakken, misselijkheid en braken, koorts en pijnlijke gewrichten.

Deze symptomen zijn eerder gevolgen van de aanwezigheid van het virus, dan van de ontsteking op zich. Verschillende factoren versnellen de achteruitgang van de lever door hepatitis C:

• alcoholconsumptie
• diabetes type 1 en 2
• oudere leeftijd bij besmetting
• co-infectie met hiv (aids)
• en co-infectie met andere hepatitis-virussen.

Een hepatitis C-infectie kan op ook andere plaatsen dan de lever kwalijke gevolgen veroorzaken. Deze ‘extrahepatische manifestaties’ kunnen zelfs de eerste tekenen zijn van de infectie. 40 tot 74% van de personen met een hepatitis C-infectie zou tijdens zijn ziekte minstens één zogenaamde ‘extrahepatische manifestatie’ van de infectie doormaken. De meest bekende complicatie is ‘gemengde cryoglobulinemie’, die uiteenlopende symptomen kan doen ontstaan, zoals onderhuidse bloedingen, schade aan de nieren en het zenuwstelsel.