Pulmonale arteriële hypertensie: weinig specifieke tekenen

Wat zijn de symptomen?

De frequentste symptomen van pulmonale arteriële hypertensie zijn kortademigheid, vooral bij inspanning, en vermoeidheid. Andere symptomen zijn syncopes, oedeem (zwelling van de enkels, de benen of de buik), blauwe lippen of vingers, hartkloppingen en pijn in de borstkas vooral bij inspanning.

Die symptomen komen ook voor bij courante aandoeningen zoals astma of kunnen worden toegeschreven aan een toestand van algemene vermoeidheid of een slechte lichamelijke conditie. Dat neemt niet weg dat kortademigheid het belangrijkste symptoom is. De kortademigheid neemt snel toe en treedt dan op bij almaar lichtere inspanningen. Dat heeft een negatieve invloed op de professionele en sociale activiteiten en het gezinsleven. In een gevorderd stadium is de patiënt zelfs kortademig in rust.

De diagnose wordt laat gesteld

Artsen denken zelden aan pulmonale hypertensie als een patiënt klaagt over vermoeidheid en kortademigheid. Dat verklaart waarom de diagnose vaak zeer laat wordt gesteld, gemiddeld twee jaar na de eerste verschijnselen. We moeten dus altijd proberen een verklaring te vinden voor kortademigheid.

Hoe wordt de ernst van pulmonale arteriële hypertensie geëvalueerd?

De ernst van pulmonale arteriële hypertensie wordt geëvalueerd met een classificatie in vier stadia:

• Klasse I: geen beperking van de fysieke activiteit; fysieke activiteit veroorzaakt geen overmatige kortademigheid of vermoeidheid.
• Klasse II: de patiënten zijn licht beperkt in hun fysieke activiteit (kortademigheid en vermoeidheid bij gewone fysieke activiteit, geen hinder in rust).
• Klasse III: de patiënten zijn zeer beperkt in hun fysieke activiteit (zelfs lichte fysieke activiteit veroorzaakt overmatige kortademigheid en vermoeidheid, geen hinder in rust).
• Klasse IV: de patiënten hebben symptomen bij de minste fysieke activiteit (kortademigheid en vermoeidheid, zelfs in rust, tekenen van rechterhartfalen).