Begrijpen

Naar schatting 0,6 tot 2,8% van alle mensen(1, 2) heeft last van hyperhidrosis (overmatig zweten). Uit een Amerikaanse studie die het fenomeen onderzocht(3) blijkt dat het probleem zich in de helft van de gevallen in de okselholtes situeert en dat amper 38% van de betrokken personen er ooit met een dokter over gesproken heeft.

Een derde van de mensen met hyperhidrosis axillaris (in de oksels) verklaart dat het zweten lastig tot ronduit ondraaglijk is en vaak hindert tijdens hun activiteiten.

De zweetklieren

Zweet wordt geproduceerd door de zweetklieren, dat zijn kleine klieren in de lederhuid. We hebben alles samen twee tot vier miljoen zweetklieren verspreid over ons hele lichaam. Ze worden in twee groepen ingedeeld:

• Eccriene zweetklieren: die komen over het gehele lichaam voor, maar zijn meer geconcentreerd op de handpalmen, het voorhoofd en de voetzolen. Ze produceren geurloos zweet dat via de huidporiën wordt afgevoerd.
   
• Apocriene zweetklieren: deze klieren zijn verbonden met een haarzakje en bevinden zich alleen op specifieke plaatsen, zoals de oksels en de navel. In het zweet dat ze produceren, zitten organische molecules die afgebroken worden door bacteriën aan het huidoppervlak en dat geeft de typische zweetgeur. De slechte geurtjes worden nog versterkt door de haartjes die het zweet vasthouden en de huid zo makkelijk week maken. De apocriene klieren worden pas actief in de puberteit.

Zweten: een natuurlijk proces

De hoofdfunctie van zweten is de temperatuur in ons lichaam regelen en die temperatuur op 37° Celsius houden. Ons lichaam produceert van nature warmte, maar als onze inwendige temperatuur stijgt - bijvoorbeeld door een lichamelijke inspanning - wordt het zweetproces in gang gezet om oververhitting te voorkomen. Door te zweten, voert ons lichaam warmte af en werkt het als een soort natuurlijk afkoelingssysteem. Dat proces van temperatuurregeling wordt aangestuurd door de hypothalamus, een bepaalde zone in onze hersenen. De hypothalamus vervult de functie van centrale thermostaat. Als de lichaamstemperatuur stijgt, stuurt hij signalen naar de huid om het zweetproces in gang te zetten.

Primaire hyperhidrosis

In het gros van de gevallen gaat het om primaire hyperhidrosis (overmatig zweten). Dat wil zeggen dat de oorzaak niet bekend is. Het zweten heeft dus geen medische oorzaak en is niet te wijten aan een bijwerking van een medicatie. Meestal treedt het fenomeen voor het eerst op in de kindertijd en de puberteit. Ook typisch voor primaire hyperhidrosis is dat de zweetaanvallen niet voorkomen tijdens de slaap.

Secundaire hyperhidrosis

Secundaire hyperhidrosis is het gevolg van een ziekte of medicatie. Door de precieze oorzaak van het overmatig zweten op te sporen en te behandelen, kan deze vorm van hyperhidrosis verholpen worden.

Gelokaliseerde of gegeneraliseerde hyperhidrosis

In 90% van de gevallen is hyperhidrosis gelokaliseerd en komt het aan weerskanten van het lichaam voor(1). Het overmatig zweten treedt dus alleen op in bepaalde lichaamszones zoals de handen, de voeten, het gezicht, de oksels enz. Gegeneraliseerde hyperhidrosis treft het hele lichaam. Als iemand nooit last gehad heeft van hyperhidrosis en plots op volwassen leeftijd over zijn hele lichaam overmatig begint te zweten, is dat meestal het gevolg van een andere ziekte.