Hodgkin- en non-hodgkinlymfomen

Onze cellen delen zich om de groei en de vernieuwing van weefsels in ons lichaam te verzekeren. Dat proces wordt in elke cel georkestreerd door een geheel van genen. Een kankercel is een cel waarin een fout in de genen is opgetreden. Het proces van celdeling kan daardoor ongecontroleerd verlopen: de cellen delen zich op een anarchistische wijze, en de cellen die hieruit ontstaan gaan zich op hun beurt overmatig vermenigvuldigen. In bepaalde gevallen worden de cellen onsterfelijk en deze ophoping van abnormale cellen veroorzaakt de kwaadaardige tumor.

Het hodgkinlymfoom is een bijzondere vorm van lymfoom. Het werd voor het eerst beschreven in 1832 door Thomas Hodgkin, een Britse arts die met de microscoop de aanwezigheid van een abnormaal grote cel vaststelde (sternbergcel), kenmerkend voor dit type kanker. In België worden elk jaar ongeveer 250 nieuwe gevallen van hodgkinlymfoom gediagnosticeerd.

Naast hodginlymfomen bestaan er talrijke andere lymfomen, ingedeeld op basis van het type cellen dat gaat woekeren. Ze worden gegroepeerd onder de naam ‘non-hodgkinlymfomen’. Deze heterogene groep bestaat uit ongeveer 30 verschillende lymfomen. Elk vertoont zijn eigen kenmerken. Om de behandeling van non-hodgkinlymfomen te vergemakkelijken, worden ze geklasseerd in verschillende groepen.

Er is een onderscheid tussen lymfomen afkomstig van:

• zeer onrijpe cellen, die zich in het beenmerg bevinden,
• rijpe cellen, die zich in het bloed of in de lymfeklieren bevinden.

Er is ook een onderscheid tussen lymfomen uitgaande van:

• B-lymfocyten, die onze antistoffen aanmaken,
• T-lymfocyten, die geen antistoffen aanmaken, maar eveneens een belangrijke rol spelen in ons immuunsysteem.