Vormen

Diffuus grootcellig B cel-lymfoom

Diffuus grootcellig B cel-lymfoom is het meest voorkomende van alle non-hodgkinlymfomen (30 tot 40% van de gevallen). Het gaat om een agressieve vorm die op elke leeftijd kan voorkomen, maar vooral volwassenen tussen 55 en 60 jaar treft. Dit type lymfoom kan zich ontwikkelen in de lymfeklieren, maar ook in de extra-ganglionaire zones, zoals het spijsverteringskanaal, de huid, de beenderen … Het kan genezen worden met immunochemotherapie.

Folliculair lymfoom

Het folliculair lymfoom is eveneens een frequente vorm: het vertegenwoordigt 20 tot 30% van alle non-hodgkinlymfomen. Het uit zich door een zwelling van meerdere klieren en soms van de milt. Kenmerkend is een proliferatie van lymfefollikels, meestal in de klieren. Die worden veroorzaakt door een sterke vermenigvuldiging van B-lymfocyten.

Andere zeldzame vormen van non-hodgkinlymfoom

Er bestaan in totaal meer dan 30 soorten non-hodgkinlymfomen, waarvan sommige zeer zeldzaam zijn. Zo zijn het Burkitt-lymfoom, het MALT-lymfoom en het T-lymfoom zeer bijzondere vormen van de ziekte.

Burkitt-lymfoom

Het Burkitt-lymfoom is een non-hodgkinlymfoom met een zeer snelle evolutie, dat vaak tot uiting komt door opgezette klieren in de hals. Het komt zeer vaak voor in Afrika, waar het voornamelijk jonge kinderen treft. Het is vaak geassocieerd met het virus (epstein-barrvirus of EBV) dat klierkoorts (mononucleosis infectiosa) veroorzaakt, en het moet zo snel mogelijk worden opgespoord en behandeld.

MALT-lymfoom

Het MALT-lymfoom is een non-hodgkinlymfoom dat de slijmvliezen aantast en soms veroorzaakt wordt door de bacterie Helicobacter pylori. Wanneer het zich ontwikkelt in het maagslijmvlies (MALT-maaglymfoom), is een antibioticabehandeling die Helicobacter pylori uitroeit soms voldoende voor genezing.

Cutaan T-lymfoom

Het cutaan T-lymfoom ontstaat in de mature T-lymfocyten (een soort witte bloedlichaampjes) in de huid. Er bestaan verschillende vormen, waarvan mycosis fungoide, die lijkt op een schimmel, de meest voorkomende vorm is. De tweede vaakst voorkomende vorm is het primitief grootcellig anaplastisch lymfoom (ALCL), dat zich kan uiten door rode wondjes, knobbeltjes of tumoren. Volwassenen tussen 50 en 60 jaar, vooral vrouwen, worden het vaakst getroffen.

Wat is een kankercel?

Onze cellen delen zich om de groei en de vernieuwing van weefsels in ons lichaam te verzekeren. Dat proces wordt in elke cel georkestreerd door een geheel van genen. Een kankercel is een cel waarin een fout in de genen is opgetreden. Het proces van celdeling kan daardoor ongecontroleerd verlopen: de cellen delen zich op een anarchistische wijze, en de cellen die hieruit ontstaan gaan zich op hun beurt overmatig vermenigvuldigen. In bepaalde gevallen worden de cellen onsterfelijk en deze ophoping van abnormale cellen veroorzaakt de kwaadaardige tumor.

Hodgkinlymfomen

Het hodgkinlymfoom is een bijzondere vorm van lymfoom. Het werd voor het eerst beschreven in 1832 door Thomas Hodgkin, een Britse arts die met de microscoop de aanwezigheid van een abnormaal grote cel vaststelde (sternbergcel), kenmerkend voor dit type kanker. In België worden elk jaar ongeveer 250 nieuwe gevallen van hodgkinlymfoom gediagnosticeerd.

Non-hodgkinlymfomen

Naast hodginlymfomen bestaan er talrijke andere lymfomen, ingedeeld op basis van het type cellen dat gaat woekeren. Ze worden gegroepeerd onder de naam ‘non-hodgkinlymfomen’. Deze heterogene groep bestaat uit ongeveer 30 verschillende lymfomen. Elk vertoont zijn eigen kenmerken. Om de behandeling van non-hodgkinlymfomen te vergemakkelijken, worden ze geklasseerd in verschillende groepen.

Er is een onderscheid tussen lymfomen afkomstig van:

• zeer onrijpe cellen, die zich in het beenmerg bevinden,
• rijpe cellen, die zich in het bloed of in de lymfeklieren bevinden.

Er is ook een onderscheid tussen lymfomen uitgaande van:

• B-lymfocyten, die onze antistoffen aanmaken,
• T-lymfocyten, die geen antistoffen aanmaken, maar eveneens een belangrijke rol spelen in ons immuunsysteem.