Gepubliceerd op 18/03/2011 à 14:34
Met 53 dialysecentra voor 7.380 dialysepatiënten beschikt België over voldoende infrastructuur om te voorzien in de behoeften. Toch zijn niet alle patiënten gelijk als het om transportproblemen gaat.
Neem nu de provincie Luxemburg: de grootste, maar tegelijk ook de dunst bevolkte van ons land. Hoewel de drie regionale dialysecentra ruimschoots volstaan om aan de behoeften te voldoen, moeten sommige patiënten zeer lange afstanden afleggen om zich te kunnen laten behandelen.
“De meest zelfredzame patiënten komen meestal met hun eigen wagen”, aldus Anne Matthieu, verpleegkundige in het dialysecentrum van Les Cliniques du Sud Luxembourg. “Personen met beperkte mobiliteit en mensen zonder auto moeten zich echter maar uit de slag zien te trekken. Vandaar dat we in Les Cliniques du Sud Luxembourg een overeenkomst hebben gesloten met het plaatselijke Rode Kruis om deze patiënten te vervoeren met lichte ziekenwagens.” In plattelandsgebieden organiseren de meeste dialysecentra hun eigen vervoer: lichte ziekenwagens of collectieve taxi’s.
Hoe zit het nu met de transportkosten voor dialysepatiënten? “Als ze het openbaar vervoer nemen, wordt de prijs van hun ticket volledig terugbetaald door de verplichte ziekteverzekering. Komen ze met hun eigen wagen, een taxi of een collectieve taxi, dan krijgen ze € 0,25 per km terugbetaald voor een maximale afstand van 60 km heen en terug”, vervolgt Anne Matthieu.
Ook voor transport met een lichte ziekenwagen vergoedt de verplichte verzekering € 0,25 per km, al is de maximale afstand heen en terug vastgelegd op 120 km. “Het probleem stelt zich vooral bij dialysepatiënten die alleen op een berrie kunnen worden verplaatst. In dat geval moeten ze vervoerd worden per ambulance. En ook al is deze vervoerswijze veel duurder, toch betaalt de verplichte ziekteverzekering slechts € 0,25 terug per km. “Aanvullende verzekeringen dekken vaak een deel van de extra kosten, maar de voorwaarden verschillen enorm per ziekenfonds, en de kosten voor de patiënt blijven zeer hoog”, besluit Anne Matthieu.
Deel en print dit artikel
"Het kost chronisch zieke kinderen veel meer energie dan hun leeftijdsgenootjes om naar school te gaan en een zo normaal mogelijk leven...Vermoeidheid en schoolverzuim
"Ik raad nierinsufficiënten meestal aan om telkens in kleine hoeveelheden te eten en te drinken, en om de dag vóór kerst- en oudejaarsavond weinig kalium, zout en vocht i...
In 1992 wekt het geval van een chronische nierpatiënte de nieuwsgierigheid op van prof. Vanherweghem, hoofd van de dienst nefrologie in het Erasmusziekenhuis. "De vrouw h...
Secundaire hyperparathyreoïdie is een complicatie van nierinsufficiëntie die optreedt wanneer de nieren niet meer genoeg fosfor kunnen uitscheiden en/of wanneer het gehal...
Jan Donck, nefroloog in het AZ Sint-Lucas Gent
Bruno Woitrin, voorzitter van AIRG België
Tatiana Diakun is verpleegster en gespecialiseerd in peritoneale dialyse
Chronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen